ΝΔ: ένα κόµµα αγνώριστο

Είναι το κόµµα που πιστώνεται την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, άρα γενετικά θεωρείται φιλοευρωπαϊκό κόµµα. Συντηρητικό µεν, φιλοευρωπαϊκό δε. Το ερώτηµα είναι αν θυµίζει σε κάτι η σηµερινή υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη Ν∆, ένα µετριοπαθές, συντηρητικό, φιλοευρωπαϊκό κόµµα. ∆εν συµβαίνει αυτό και µια απλή παρατήρηση της πολιτικής της Ν∆ τους τελευταίους µήνες και µια απλή ανάγνωση των προτεραιοτήτων της, όπως τις έθεσε ο πρόεδρος της Ν∆ στη σαββατιάτικη συνεδρίαση της ΚΕ, θα σας πείσει περί αυτού. ∆εν είναι µόνο η παράδοσή της στις δυνάµεις του εθνικολαϊκισµού µε την πρωτοφανή σε πανευρωπαϊκό επίπεδο επίθεση στη Συµφωνία των Πρεσπών. Αυτή η στάση θα συνοδεύει ως στίγµα όλη την ηγετική οµάδα και τα θεωρούµενα µέχρι χθες φιλελεύθερα στελέχη της.

Ο κ. Μητσοτάκης καθόρισε στην ΚΕ της Ν∆ τους τρεις άξονες στους οποίους θα κινηθεί η Ν∆ στις λίγες ηµέρες που αποµένουν µέχρι τις ευρωεκλογές. Πρώτος άξονας το Μάτι, κατόπιν ευγενούς και ανιδιοτελούς προσφοράς του ΣΚΑΪ. ∆εύτερος, η αξιοποίηση της υπόθεσης Κυµπουρόπουλου ως αιχµή της επίθεσης σε Πολάκη - Τσίπρα. Και τρίτος το φτηνό κόλπο -έµπνευσης ΚΙΝΑΛ που δικαίως διεκδικεί την πατέντα- της πρότασης νόµου για µη µείωση του αφορολόγητου. Ολοι ξέρουµε ότι οι ευρωεκλογές έχουν πάντα και την εσωτερική διάσταση και θεµατολογία, η οποία σε έναν βαθµό τέµνεται µε την ευρωπαϊκή.

Η ατζέντα που έχει το σχήµα ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συµµαχία στην εκλογική του διακήρυξη κρατά αυτή την ισορροπία στο µείγµα πολιτικής που προτείνει. Αντιµετώπιση ακροδεξιάς που επιβάλλει την ατζέντα της σε τµήµατα της Κεντροδεξιάς, πανευρωπαϊκή αντιµετώπιση του εθνικολαϊκισµού και των πολιτικών λιτότητας που αποδιαρθρώνουν την ΕΕ, ενίσχυση του προοδευτικού πόλου από δυνάµεις της Αριστεράς, της Σοσιαλδηµοκρατίας, των Πρασίνων, του ριζοσπαστικού κέντρου. Πρακτικά µέτρα ώστε να αποφευχθεί η εκλογή του υπερσυντηρητικού Μάνφρεντ Βέµπερ. Πανευρωπαϊκές, τέλος, πρωτοβουλίες για την κλιµατική αλλαγή.

Στο εσωτερικό µέτωπο η διακήρυξη αναφέρεται στην έξοδο από τα µνηµόνια, σε πολιτικές ενίσχυσης των λαϊκών στρωµάτων, των εργαζοµένων και της µεσαίας τάξης, στην αύξηση της απασχόλησης (Χθες δε Τσίπρας και Τσακαλώτος συζήτησαν για τη διάθεση µέρους του πλεονάσµατος). Και βέβαια Πρέσπες. Συµπυκνωµένα: µια πολιτική για τους πολλούς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Τι αντιπαραθέτει η Ν∆; Για την Ευρώπη τίποτε εκτός από την υποχρέωση στήριξης που ανέλαβε απέναντι στον Βέµπερ, υποχρέωση που δεν εξυπηρετεί τα ελληνικά συµφέροντα, αν θυµηθούµε τη στάση του στην κορύφωση της κρίσης.

Για το Μεταναστευτικό-Προσφυγικό, την ακροδεξιά, τον ρατσισµό, την επίθεση στις ευρωπαϊκές αξίες κουβέντα δεν αρθρώνει επίσηµα η Ν∆, ενώ καθόλου ευκαταφρόνητα τµήµατά της έλκονται από την πολιτική Σαλβίνι - Ορµπαν. Αφού τα έβαλε µε το δώρο Χριστουγέννων και τις επικουρικές συντάξεις ο κ. Μητσοτάκης κατάλαβε ότι ούτε το πεδίο της οικονοµίας είναι προνοµιακό για αυτόν. Τι µένει; Το Μάτι Νο 2. ∆ηλαδή η εκ νέου απόπειρα πάνω σε ένα δραµατικό γεγονός να ασκηθεί πολιτική επί πτωµάτων.

Η αξιοποίηση άστοχων δηλώσεων Πολάκη που παίρνουν διάσταση εθνικής καταστροφής. Και φτηνά συνδικαλιστικά κόλπα όπως αυτό µε το αφορολόγητο. Επειδή η Ν∆ δεν θέλει να µπει στην ουσία µιας πολιτικής αντιπαράθεσης, επειδή δεν έχει τίποτε να προτείνει πέραν της νεοφιλελεύθερης πεπατηµένης -µια πολιτικής δηλαδή για τους λίγουςαναδεικνύει αυτά τα σηµεία. Το µόνο που καταφέρνει είναι να αναδείξει την προγραµµατική της ένδεια παράλληλα µε τη βουλιµία της για την εξουσία. Στο χέρι µας είναι να της κόψουµε την όρεξη.

Του Νίκου Μπίστη