«Γκριζάρουν» την ΑΟΖ

Είναι τακτική, πολύ παλιά και δοκιµασµένη. Θέλει να γκριζάρει το επίδικο θαλάσσιο οικόπεδο. Θέτει όρια και όρους. Φωνάζει, στη χειρότερη περίπτωση, «έχω ακτογραµµή και µου την αρπάζετε» ή, στην καλύτερη, «θέλω µερτικό». Το «γκριζάρισµα» είναι παράδοση στην ιστορία των διεκδικήσεων, παγκοσµίως. Για να διεκδικήσουν είτε πληθυσµούς εκτός συνόρων είτε εδάφη και θάλασσες των οποίων κάνουν πως δεν βλέπουν την κυριότητα και πως κατοικούνται ή χρησιµοποιούνται.

Η Κύπρος ήδη έχει «γκριζάρει» από µόνη της το σύστηµα – όχι µε σκούρο γκρι, αλλά µε µια απόχρωση, την ελαφρότερη από τις γνωστές «πενήντα αποχρώσεις». Θεωρεί την παρουσία ερευνητικών σκαφών και πλωτών τρυπανιών ζήτηµα της Ιντερπόλ. Δηλαδή, να βγει ένα πλωτό µέσο και να επιδώσει κλήτευση ή ένταλµα σύλληψης στους ναυτικούς; Ευφυές µεν το µέτρο, αλλά κανενός το αυτί δεν θα ιδρώσει. Και εδώ µπαίνει ο ρόλος των συµµάχων της.

Το Ισραήλ έχει δουλειές. Η Αίγυπτος θύµωσε. Η Ελλάδα, που δεν είναι απλώς σύµµαχος, περιµένει. Οι ΗΠΑ προειδοποιούν, αλλά µε πολιτικό µάλωµα από το Στέιτ Ντιπάρτµεντ και όχι από στρατιωτικό φορέα ή από εκπρόσωπο των εταιρειών που έχουν συµβόλαια ή τα διαπραγµατεύονται. Οπως η Mobil, που «λύνει και δένει» παγκοσµίως. Ηδη η Τουρκία απάντησε στις ΗΠΑ µε οργίλο ύφος. Αρα τι µένει; Ακόµη µια γκρίζα ζώνη, µια γκρίζα περιοχή, όπως αρκετές που έχουν δηµιουργηθεί µετά τα Ιµια; Προβλέπεται µεγάλος χρόνος διαπραγµάτευσης.