Επιστροφή στον «γκρουεφσκισµό» από το VMRO-DPMNE

Στις προεδρικές εκλογές της Βόρειας Μακεδονίας υπήρξε επικράτηση του πολυεθνοτικού µοντέλου µε την εκλογή του Στέβο Πενταρόφσκι, ο οποίος ήταν κοινός υποψήφιος της Σοσιαλδηµοκρατικής Eνωσης του Ζόραν Ζάεφ αλλά και του αλβανικού DUI και άλλων δύο µικρότερων αλβανικών κοµµάτων ή «νίκη» της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, όπως ισχυρίζεται η ηγεσία του VMRO-DPMNE, αφού η υποψήφια του κόµµατος Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα επικράτησε στην πλειοψηφία των σλαβοµακεδονικών δήµων;

Μια χώρα που έζησε τον εµφύλιο πόλεµο Σλαβοµακεδόνων-Αλβανών το 2001 και πορεύτηκε έκτοτε σε ένα πλαίσιο υποχρεωτικής συνύπαρξης, το οποίο επέβαλε ο δυτικός παράγων µε τη Συµφωνία της Οχρίδας, µετά την εκλογή Αλβανού προέδρου στη Βουλή για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2017, είδε να εκλέγεται ένας πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας και µε τις ψήφους -ουσιαστικά- των Αλβανών.

Η τακτική των αλβανικών κοµµάτων µέχρι τώρα ήταν να κατεβάζουν υποψηφίους στον πρώτο γύρο και να προτρέπουν αποχή στον δεύτερο. Μάλιστα και τις δύο φορές της εκλογής του Γκιόργκι Ιβάνοφ τα προηγούµενα χρόνια, το DUI, αν και συµµετείχε στις κυβερνήσεις του Νίκολα Γκρούεφσκι, δεν τον αναγνώριζε ως πρόεδρο! Το µοντέλο ήταν ότι ναι µεν οι Αλβανοί συµµετέχουν στην κυβέρνηση µε βάση τη Συµφωνία της Οχρίδας, σε ρόλο όµως διαχειριστικό, αφού την πολιτική ευθύνη και τις πολιτικές πρωτοβουλίες είχαν πάντα οι Σλαβοµακεδόνες, και πιο συγκεκριµένα µε το VMRO-DPMNE του Ν. Γκρούεφσκι.

Αυτό ήθελε τη διακυβέρνηση της χώρας υπόθεση µόνο των Σλαβοµακεδόνων, µε το 60-65% του συνολικού πληθυσµού και των κοµµάτων τους. Την υπέρβαση έκανε ο Ζόραν Ζάεφ από την περίοδο της «πολύχρωµης επανάστασης», όταν βρέθηκαν στους δρόµους µαζί Σλαβοµακεδόνες και Αλβανοί, που έφεραν την ανατροπή του καθεστώτος Γκρούεφσκι. Ηξερε ότι για να φτάσει στην πρωθυπουργία έπρεπε να σεβαστεί το πολυεθνικόπολυεθνοτικό χαρακτήρα της χώρας και να µοιραστεί τη διακυβέρνηση µε τους Αλβανούς.

Γι’ αυτό και το εθνικιστικό VMRO-DPMNE του Ν. Γκρούεφσκι εισέβαλε στη Βουλή τον Απρίλιο του 2017 για να αποτρέψει δυναµικά την εκλογή του Αλβανού προέδρου Ταλάτ Τζαφέρι. Και για τους ίδιους λόγους στη συνέχεια ο Γκ. Ιβάνοφ αρνούνταν να δώσει την εντολή σε µια κυβέρνηση συνεργασίας του Ζ. Ζάεφ µε τους Αλβανούς, όπου οι Σλαβοµακεδόνες δεν είχαν την απόλυτη πλειοψηφία. Εντύπωση προκάλεσε προεκλογικά όταν η Γκ. Σιλιάνοφσκα, στην προσπάθειά της να προσελκύσει ψήφους Αλβανών, δήλωσε ότι «θα µπορούσε να παντρευτεί στη ζωή της Αλβανό».

Από το βράδυ της περασµένης Κυριακής το VMRODPMNE φρόντισε να επανέλθει στις γνωστές τους αντιλήψεις και στον... γκρουεφσκισµό. Οτι η διακυβέρνηση της χώρας είναι υπόθεση των Σλαβοµακεδόνων, αµφισβητώντας έναν πρόεδρο που εκλέχθηκε µε ψήφους των Αλβανών αλλά και την κυβέρνηση Ζάεφ, δεδοµένου ότι η υποψήφια του VMRO-DPMNE -άρα και το κόµµα- υπερίσχυσε στην πλειοψηφία των σλαβοµακεδονικών δήµων!