Πολλάκις µε δόσεις

Ψωνίζω µε µηνιαίες δόσεις, όπερ σηµαίνει ότι κάθε πρώτη του µηνός πληρώνω διάφορα ποσά για αιτίες που δεν ενθυµούµαι πλέον και για ψώνια τα οποία από µακρού δεν υφίστανται. (Αν και ορισµένοι ισχυρίζονται ότι ψώνια υφίστανται πάντοτε, και δη προεκλογικώς.)

Και άλλες υποθέσεις µου τις τακτοποιώ µε δόσεις, όπως λόγου χάριν µε δόσεις ασκώ κατ’ επάγγελµα την αντιπολίτευση. Καθότι, φίλοι µου, είναι κοινό µυστικό ότι η αντιπολίτευση δεν ασκείται εφάπαξ, αλλά µε δόσεις. Η εφάπαξ αντιπολίτευση είναι µέγα λάθος. Πρώτον, διότι ό,τι εξαγγέλλουµε εµείς, το πράττει η κυβέρνηση την εποµένη και ενίοτε το έχει πράξει την προηγουµένη. Δεύτερον, διότι αν τα εξαγγείλουµε όλα σήµερον, τι θα έχουµε να εξαγγείλουµε αύριο; Θα µου πείτε, να κάµω σχέδια και προτάσεις για την οικονοµία. Πολλάκις έκαµα, αλλά ουδείς συνεκινήθη, πλην όταν είπα «τι τα θέλετε τα δώρα και τα επιδόµατα», οπότε έκλαψαν εχθροί και φίλοι.

Θα µου πείτε πάλι, να κάµεις προτάσεις διά την κοινωνία. Αλλά εµείς είµεθα άνθρωποι συντηρητικοί και δεν θέλουµε να αλλάξουµε την κοινωνία, ει µη µόνον την περιοχή των Εξαρχείων. Το επαναλάβαµε όµως τούτο πολλάκις και φοβούµαι ότι µας βαρέθηκαν ακόµη και οι εκεί αναρχικοί. Αρα, η µόνη λύσις είναι να αντιπολιτευόµεθα µε δόσεις, ενίοτε και εκατόν είκοσι. Τουτέστιν, εάν ένας υπουργός πολλάκις εκστοµίσει λέξεις απρεπείς, καταθέτουµε πρόταση µοµφής κατ’ αυτού στο κοινοβούλιο. Η πρόταση µοµφής δικαιολογείται µέχρι εκατόν είκοσι φορές και υποβάλλεται ως εξής:

Συγκεντρωνόµαστε άπαντες σε µία αίθουσα ευρύχωρη, και απαγγέλλουµε έκαστος κατά σειράν τους στίχους του ποιήµατος «Πολλάκις», µε τη συµβολή χορωδών. Το ποίηµα εκφωνείται σε εκατόν δόσεις, συχνά όµως και εις περισσότερες, διότι ορισµένοι επαναλαµβάνουν την ατάκα τους δις και τρις. Ερωτά ο εκφωνητής: «Πόσες φορές ο υπουργός σας έθιξε ακροθιγώς;». Και ο χορός απαντά: «Πολλάκις». Ο εκφωνητής επανέρχεται: «Πόσες φορές ο υπουργός έβηξε πάλιν απρεπώς;». Και ο χορός απαντά: «Πολλάκις». Ετσι ασκούµε αντιπολίτευση, φροντίζοντας και την αναψυχή του λαού. Αρτον δεν δυνάµεθα να υποσχεθούµε, αλλά και να υποσχόµασταν ουδείς θα µας πίστευε. Ας προσφέρουµε, τουλάχιστον, θεάµατα.