Εκπαίδευση και δήμος Θεσσαλονίκης

Η Θεσσαλονίκη βρίσκεται σε ένα πολιτικό σταυροδρόμι και οι πολίτες της πρέπει να αποφασίσουν τον δρόμο που θα χαράξουν για τα επόμενα χρόνια. Η πόλη δεν αντέχει μια ακόμη τετραετία εσωστρέφειας και ανακύκλωσης των ίδιων προβλημάτων που την ταλανίζουν επί δεκαετίες.

Καθαριότητα, κυκλοφοριακό, θέσεις στάθμευσης δείχνουν σαν μια λερναία Ύδρα που όσα κεφάλια και να κόψεις αυτά πολλαπλασιάζονται και δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τη ζωή μας.

Τα θέματα αυτά όπως έχουν δείξει όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, βρίσκονται στις πρώτες θέσεις αυτών που απασχολούν τους δημότες. Μια άλλη όμως σημαντικότερη επίπτωση από τα χρόνια προβλήματα είναι ότι αυτά δε αφήνουν τις διοικήσεις του δήμου να δείξουν τη δέουσα προσοχή σε άλλους βασικούς πυλώνες όπως το κοινωνικού έργου και η στήριξη στην εκπαιδευτική διαδικασία που πρέπει να επιδεικνύει ο δήμος. 

Ο δήμος Θεσσαλονίκης έχει μικρή έως ελάχιστη παρουσία όταν πρόκειται για τα εξωσχολικά εκπαιδευτικά προγράμματα ή αθλητικές ενασχολήσεις των μαθητών όλων των ηλικιών. Σε αντίθεση με άλλους και μάλιστα όμορους δήμους, οι γονείς πρέπει να πληρώνουν για τη πλειοψηφία των εξωσχολικών δραστηριοτήτων, κάτι που έχει μεγάλη επιβάρυνση στον οικογενειακό προϋπολογισμό και αφήνει πολλά παιδιά εκτός.

Οι βιβλιοθήκες της πόλεις είναι φτωχά εξοπλισμένες, μακριά από την νέα τεχνολογική πραγματικότητα. Τα δημοτικά γυμναστήρια και οι χώροι άθλησης ελάχιστοι και εγκαταλελειμμένοι, ουσιαστικά ακατάλληλοι για τους δημότες και ειδικότερα τις μικρότερες ηλικίες.

Παράλληλα ο δήμος Θεσσαλονίκης υστερεί κατά πολύ σε δομές κοινωνικής υποστήριξης με μικρό ή ανύπαρκτο δίκτυο κοινωνικών φαρμακείων, παντοπωλείων, υπηρεσιών ψυχολογικής μέριμνας και αλληλεγγύης. Η τρίτη ηλικία και ειδικότερα οι ανασφάλιστοι ηλικιωμένοι που δεν λαμβάνουν κάποια σύνταξη είναι ίσως η κοινωνική ομάδα που νιώθει  περισσότερο από όλους αυτή τη οργανωτική και διοικητική ανεπάρκεια.

Ταμίλα Ελευθεριάδου (υποψήφια δημοτική σύμβουλος)