Πονάς, αλλά σ’ αρέσει τελικά!

Γιατί καμώνεσαι τον «υπεράνω» και δήθεν σε χαλάει το μουχλιασμένο πολιτικό κλίμα και σου προκαλεί απέχθεια και τάση προς έμετο και σε κάνει να νιώθεις ντροπή και - δήθεν πάλι – διαρρηγνύεις τα ιμάτια σου, αφού είσαι ο καθρέφτης όλων αυτών που ρεζιλεύεις!

Θλίβεσαι, τάχα, για τις αντιπαραθέσεις επιπέδου: «ήταν κι αυτός στο κότερο», αλλά κρυφοκοιτάζεις τις αντιδράσεις, κρυφακούς τις εκρήξεις, περιμένεις σαν την κουτσομπόλα της παλιάς γειτονιάς, με βλέμμα χαμερπές, πίσω από το παράθυρο, να παρακολουθήσεις τον επόμενο καυγά στην «αυλή», έτοιμος την επόμενη στιγμή να τον επικρίνεις με περισσή σφοδρότητα.

Λες: «Εγώ – εμείς- δεν είμαστε σαν κι αυτούς» και οργισμένος αποφαίνεσαι: «Ρε πού τους βρήκαμε, δεν θα πάω να ψηφίσω!»

«Εσύ» τους έφερες, μην το ξεχνάς!

Και θα πας να ψηφίσεις, και από τους πρώτους. Πρωί πρωί για να σε δουν και για να σχολιάσεις και για να έχεις όλο το χρόνο να αναλύσεις και να πολιτικολογήσεις και για να αφορίσεις· «για όλα και για όλους να φέρεις κρίσεις, που μόνος σου τις βρίσκεις μεγάλες και σοφές… Τη φίλη μας Ευρώπη με πέντε να φασκελώσεις κι όσες βλαστήμιες ξέρεις ν’ αρχίσεις να τις λες…»

Ίδιος είσαι κι εσύ σαν αυτούς που οικτίρεις. Γιατί αν ήσουν «άλλος», άλλοι θα ‘ταν κι εκείνοι!

Νομίζεις ότι ψαύεις κομμάτι από Θεό κάθε φορά που ακούς αυτό που θέλεις να ακούσεις και χάνεις τη μισή «αγιοσύνη» σου όταν αυτά που λένε δεν σε συμφέρουν!

Οι διαστάσεις της πραγματικότητας αλλάζουν μέσα σου ανάλογα με τη συστολή ή την διαστολή των «θέλω» σου.

Μην το κρύβεις: σε αφήνει αδιάφορο το «καλό του τόπου», το δικό σου «καλό» σε νοιάζει και γι αυτό πολεμάς.

Μην αγανακτείς για το δύσοσμο πολιτικό κλίμα των καιρών, μην το ξεχνάς: το δέντρο που περιγελάς, στην πόρτα σου φυτρώνει…

Οι εκλογές είναι κοντά κι ως τότε, τα πολλά ψεύδη περιμένουν στη σειρά για να πιάσουν τη θέση της αλήθειας.

Τουλάχιστον μάθε από αυτούς που ψηφίζεις να ψεύδεσαι (κι εσύ) σωστά!