2019 όπως 2015 στην Τουρκία;

Στις αρχές Ιουνίου του 2015, στις βουλευτικές εκλογές, η κυβέρνηση του ΑΚΡ, υπό τον Νταβούτογλου, έχασε την κοινοβουλευτική αυτοδυναµία, λόγω της εισόδου του κουρδικού κόµµατος ΗDP στη Βουλή. O Ερντογάν οδήγησε τη χώρα σε νέες εκλογές την 1η Νοεµβρίου, οπότε το κυβερνών κόµµα ΑΚΡ ανέκτησε αυτοδυναµία, στη σκιά µιας νέας αιµατηρής ανάφλεξης του Κουρδικού, που έχει παγώσει από τότε τη διαπραγµάτευση µε τον Οτσαλάν για πολιτική λύση σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη Νοτιοανατολική Τουρκία. Μπορεί σήµερα ο Ερντογάν να εφαρµόσει την ίδια συνταγή στις επαναληπτικές δηµοτικές εκλογές της 23ης Ιουνίου στην Κωνσταντινούπολη; Οι διαφορές του 2019 µε το 2015 είναι δεδοµένες:

Τότε υπήρχε χρονικό περιθώριο πέντε µηνών, σήµερα µόλις σαράντα µέρες από την ηµεροµηνία των επαναληπτικών εκλογών στην Κωνσταντινούπολη, την 23η Ιουνίου.

Μια µεθοδευµένη ανάφλεξη στο Κουρδικό, µε στόχο να διασπάσει τη συσπείρωση των κοµµάτων της αντιπολίτευσης, είναι µια µεθόδευση υψηλού κινδύνου, καθώς το πεδίο των συγκρούσεων θα είναι η Κωνσταντινούπολη, και όχι οι δύσβατες ορεινές περιοχές της Νοτιοανατολικής Τουρκίας. Το µήνυµα από τη νέα προσφυγή στις κάλπες το 2015, την ακύρωση της εκλογής του Ιµάµογλου και την προκήρυξη των επαναληπτικών δηµοτικών εκλογών είναι ότι η εξουσία του ΑΚΡ νοείται µόνο ως απόλυτη και παντοδύναµη. Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσµα των επαναληπτικών δηµοτικών εκλογών, όποιο και αν είναι, θα είναι αποσταθεροποιητικό:

Αν εκλεγεί ο υποψήφιος της αντιπολίτευσης Ιµάµογλου, το πλήγµα για την παντοδυναµία του Ερντογάν θα είναι βαρύτερο από ό,τι το αποτέλεσµα των δηµοτικών εκλογών της 31ης Μαρτίου.

Αν εκλεγεί ο υποψήφιος του ΑΚΡ Γιλντιρίµ, θα οφείλει τη νίκη του σε µια χωρίς προηγούµενο διχαστική και πολωτική προεκλογική εκστρατεία, της όποιας θα ηγηθεί ο ίδιος ο Ερντογάν. Η επαναληπτική εκλογική µάχη στην Κωνσταντινούπολη είναι από µόνη της ένα µήνυµα αποφασιστικότητας του Ερντογάν ότι το 2023 θα διεκδικήσει και τη δεύτερη πενταετή θητεία στην προεδρία.