Με τους πολλούς ή µε τους λίγους;

Στην πολιτική επικοινωνία, τα συνθήµατα δεν χωρίζονται σε καλά και κακά. Πετυχηµένο σύνθηµα είναι αυτό που «περνάει» στο ακροατήριο, ακόµα κι αν µοιάζει να µεταφέρει κουρασµένα κλισέ. Υπό αυτή την έννοια, το σύνθηµα του ΣΥΡΙΖΑ «µε τους πολλούς ή µε τους λίγους» δεν θα κριθεί στο επίπεδο της πρωτοτυπίας. Κρίνεται ήδη στο επίπεδο της διεισδυτικότητας και αποτυπώνει σε µεγάλο βαθµό το διακύβευµα της µάχης των ευρωεκλογών.

Για να είµαστε ειλικρινείς, βέβαια, η επιτυχία του συνθήµατος δεν οφείλεται µόνο στην επινοητικότητα των δηµιουργών του, αλλά και στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος, στην πρόσφατη διακαναλική συνέντευξη που παραχώρησε, απάντησε χωρίς να προκληθεί στο ερώτηµα αν ο ίδιος νιώθει ότι είναι µε τους πολλούς ή αν είναι µε τους λίγους. Οπως διαπιστώσαµε, ο πρόεδρος της Νέας ∆ηµοκρατίας θέλει τα παιδιά των δυτικών προαστίων να γίνουν οι τεχνίτες που θα υπηρετήσουν τα παιδιά των βορείων προαστίων. Θέλει ο ψυκτικός από το Περιστέρι να βγάζει το ψωµί του φτιάχνοντας τα κλιµατιστικά του γιατρού της Εκάλης.

Με άλλα λόγια, ο αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης µας λέει πως ο καθένας θα πρέπει να εξελίσσεται µε βάση την κοινωνική καταγωγή του. Οσοι µεγαλώνουν σε υποβαθµισµένες περιοχές και προέρχονται από οικογένειες που δυσκολεύονται οικονοµικά, θα πάνε σε µια τεχνική σχολή για να γίνουν υδραυλικοί και µαραγκοί. Οι άλλοι θα αριστεύσουν. Για τους «κάτω» θα υπάρχει πάντα η µισθωτή εργασία του ιδιωτικού τοµέα. Το αν αυτή θα είναι... επταήµερη, θα συζητηθεί... Παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα. Να λένε και κανένα ευχαριστώ που έχουνε δουλειά, όπως θα έλεγε και εκείνη η διευθύντρια του σούπερ µάρκετ...

Το µανιφέστο Μητσοτάκη µε βρήκε να διαβάζω τους «Απαρατήρητους» της Αγγελικής Σπανού (εκδόσεις Πόλις). Δέκα ιστορίες µε πρωταγωνιστές που δεν τους προσέχουµε, γιατί κάνουν επαγγέλµατα αδιάφορα οικονοµικά και κοινωνικά. Είναι η τηλεφωνήτρια, ο ντελιβεράς, ο θυρωρός, ο τραυµατιοφορέας, ο παρκαδόρος και άλλοι, όπως η ταµίας στο σούπερ µάρκετ. ∆ουλεύει οκτάωρο, αλλά έχει προσληφθεί για πεντάωρο µε 320 ευρώ τον µήνα.

Εγινε κατάσχεση στον λογαριασµό που έχει µε τη µάνα της για χρέη στην Εφορία. Εχει και χρέος στη ∆ΕΗ, αλλά ακόµα δεν της έκοψαν το ρεύµα. Και έχει πάντα περιποιηµένα χέρια, ενυδατωµένα και µε ένα ωραίο µεγάλο δαχτυλίδι – ο γάµος χάλασε, αλλά το δώρο έµεινε για να τον θυµίζει... Ωραίο βιβλίο... Και χρήσιµο. Στα δυτικά προάστια το βλέπω να γίνεται best seller...