Η Κοµισιόν και το αβέβαιο «αύριο» της Ενωμένη Ευρώπη

Παράλληλα µε τις ευρωεκλογές, η «Ενωµένη Ευρώπη» -πόσο παράξενος ακούγεται ολόκληρος ο τίτλος της πλέον- θα εκλέξει και πρόεδρο της Κοµισιόν, καθώς ο Γιούνκερ αποχωρεί και µια γενιά επιτρόπων ξεθωριάζει.

Ο Γιούνκερ, στην τελευταία εκλογή του, ήδη κατηγορήθηκε από αντιπάλους που µουρµούριζαν κουτσοµπολιά για τις συνήθειές του, αλλά η προεδρία του στάθηκε στα πόδια της, καθώς έπεσε καταµεσής µιας µεγάλης συντηρητικής στροφής των Ευρωπαίων ψηφοφόρων: στην εξέλιξη του Brexit και στον Τραµπ. Ωστόσο, αυτά είναι περσινά, ξινά σταφύλια πλέον. Ενα νεφέλωµα υποψηφίων από ποικίλες προελεύσεις οργανώνεται για να δοκιµαστεί µε τη νέα σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου.

Ο «νωρίτερα απ’ όλους» υποψήφιος είναι ο Βέµπερ του Λαϊκού Κόµµατος και απέναντι δύο ή τρεις, αριστερότερά του, τύπου Τίµερµανς, ενώ πολλοί περισσότεροι παίζουν ως αουτσάιντερ, καθώς αρκετές προθέσεις χωρών δεν είναι ακόµη ξεκαθαρισµένες. Συνήθως οι οµοσπονδίες κρατών που υπερβαίνουν την έννοια της συµµαχίας ξεκινούν όχι ως οικονοµικές και νοµισµατικές ενώσεις, αλλά οµογενοποιώντας κατά το δυνατόν την άµυνα, την ασφάλεια και τη διοίκηση, και ακολουθούν τα «µπικικίνια». Από την Ευρώπη λείπει, και θα λείπει για καιρό, ένα χαρτί, έστω µία σελίδα, που να θεωρείται Σύνταγµα. Διότι και άλλες οικονοµικές ενώσεις υπάρχουν στον κόσµο, σχετικά αθόρυβες και πιο αποτελεσµατικές.

Πάντως, µέσα στα τελευταία δέκα χρόνια, οι αλλαγές επιβάλλονται από τη διεθνή κατάσταση. Οι οδηγίες και οι συνταγές αποδείχτηκε πως δεν επαρκούν. Πάντως, οι Βρετανοί θα λάβουν µέρος στις ευρωεκλογές, ενώ ο Τραµπ ζητά περισσότερες αποδείξεις που συµβαδίζουν µε τη στρατηγική του. Εποµένως, υποψηφιότητες τύπου Βέµπερ, καθώς οι χειρισµοί τύπου Ορµπαν αναδύονται, θα βρεθούν τις τελευταίες µέρες στο επίκεντρο έντονων προσχωρήσεων και επικριτικής διάθεσης. Το παραδοσιακό παγκόσµιο παζλ δείχνει τις ρωγµές του, αλλά προσώρας δεν τρέχει και τίποτε. Στο µέλλον, όµως, αυτό θα µας απασχολεί. Και όταν εκδηλωθούν όλες οι υποστηρίξεις κρατών και κοµµάτων προς τους υποψηφίους που θα αποµείνουν, η Ευρώπη θα είναι διαφορετική. Ισως είναι ευκαιρία η Ελλάδα να εκδηλώσει κάποια διάθεση να συζητήσει στο εσωτερικό της αυτές τις εξελίξεις, πράγµα που φαίνεται για την ώρα περίπου ακατόρθωτο.