«Γαλάζια» ευαισθησία... αλά καρτ

Κανονικά θα έπρεπε να ασχολούµαστε µε τη νέα ιδέα του κ. Μητσοτάκη, στο πλαίσιο των αποκαλυπτηρίων του προγράµµατός του, ότι σκέφτεται να βάλει πιλοτικά ιδιώτες στα δηµόσια νοσοκοµεία. Ή ακόµη και µε το νέο χαµήλωµα του πήχη των ευρωεκλογών από την Πειραιώς.

Τώρα οι «γαλάζιοι» θέτουν ως µέτρο τη διαφορά ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στις ευρωεκλογές του 2014! Ο δε Μάκης Βορίδης εξαφάνισε µαγικά τον πήχη και είπε αφοπλιστικά στη δηµόσια τηλεόραση πως στην αξιωµατική αντιπολίτευση στόχος είναι η νίκη έστω και µε µία ψήφο διαφορά. Πόσο πιο χαµηλά δηλαδή...

Παρ’ όλα αυτά, ένα από τα θέµατα που δεν έχουν αναδειχθεί όσο θα έπρεπε για µία υγιή και δηµοκρατική κοινωνία είναι αυτό της επιλεκτικής ευαισθησίας της Νέας ∆ηµοκρατίας σε ζητήµατα ηθικής τάξης και διακρίσεων. Η Πειραιώς έκανε πως δεν άκουσε και πως δεν είδε τα σεξιστικά σχόλια του υποψηφίου της, Γρηγόρη Ψαριανού, για την υπουργό Εργασίας. Ο ίδιος ο βουλευτής προσπάθησε αργότερα να τα µαζέψει µε το γνώριµο ύφος του, αλλά µάλλον τα έκανε χειρότερα. Το χιούµορ δεν πάει µε τα πάντα, όπως η κόκα-κόλα.

Η ηγεσία της Ν∆ αγνόησε την πολιτική κριτική που δέχτηκε προ µίας εβδοµάδας, όταν επισηµοποίησε τη συνεργασία της µε τον κ. Ψαριανό. Είχε τότε πολλά πράγµατα να ασχοληθεί. Οπως, για παράδειγµα, µε τη µεταγραφή του «χρονοµισθωτή καρεκλών» κ. Θεοχαρόπουλου και ασφαλώς µε τη «χυδαιότητα» του κ. Πολάκη στον αγώνα της κατά του... πολακισµού. Ηταν ο επίµονος λόγος για τον οποίο η Νέα ∆ηµοκρατία κατέθεσε πρόταση µοµφής κατά του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, εµφανίζοντας τον Πολάκη ως καθρέφτη του ίδιου του πρωθυπουργού.

Και τι δεν ακούστηκε επί 20ήµερο για τον υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ, τις κακοφτιαγµένες µπάµπουσκες και τον φασισµό του, που, όπως ειπώθηκε, χαρακτηρίζει ένα ολόκληρο κόµµα, τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η ηγεσία της Ν∆ ταράχτηκε και εξοργίστηκε γιατί ο Πολάκης απάντησε µε άγαρµπο τρόπο σε έναν υποψήφιό της µε αναπηρία, όµως δεν ίδρωσε το αυτί της όταν το νέο της απόκτηµα, µε το οποίο φωτογραφήθηκε µε έπαρση, αποκάλεσε «γκοµενάκι» την Εφη Αχτσιόγλου. Στην Πειραιώς η ευαισθησία είναι... αλά καρτ. Αλλά η υποκρισία παραµένει στο κεντρικού µενού.