Ανησυχούντες, άγνωστοι (Ευρωπαίοι) αξιωµατούχοι

Δεν ξέρω αν χθες το απόγευµα που µιλούσε στη Βουλή η υφυπουργός Οικονοµικών Κατερίνα Παπανάτσιου είχε διαβάσει τα δηµοσιεύµατα για κάποιους «Ευρωπαίους αξιωµατούχους» οι οποίοι έχουν προβληµατιστεί µε τις φοροελαφρύνσεις που νοµοθετεί η κυβέρνηση.

Πάντως, µάλλον ενίσχυσε τις ανησυχίες τους. Τουλάχιστον αν κρίνουµε από την απάντηση που έδωσε στον Μάκη Βορίδη της Νέας Δηµοκρατίας, ο οποίος την επέκρινε για περιορισµένες µειώσεις φόρου. «Κάντε υποµονή, το επόµενο διάστηµα θα έχουµε κι άλλες ανάλογες εκπλήξεις» είπε. Βέβαια, η Κατερίνα Παπανάτσιου είναι υπαρκτό και επώνυµο πρόσωπο. Γνωρίζουµε πού βρίσκεται το υπουργείο της και τις τροπολογίες, τις υπουργικές αποφάσεις και τις ρυθµίσεις που υπογράφει. Σε αντίθεση µε τους «αξιωµατούχους των Βρυξελλών», αυτούς, τους προβληµατισµένους.

∆εν γνωρίζουµε ούτε πώς τους λένε, ούτε τι ιδιότητα έχουν, ούτε τι ακριβώς κάνουν ή θέλουν να κάνουν. Το µόνο που ξέρουµε είναι πως «εµφανίζονται» και «προβάλλονται» σε έντυπα και ιστότοπους που µάλλον «κλίνουν» προς την πλευρά της αξιωµατικής αντιπολίτευσης. Πράγµα µάλλον περίεργο, γιατί, σε αντίθεση µε τα φιλικά προς αυτήν ΜΜΕ, δεν φαίνεται να ενστερνίζεται τέτοιου είδους ανησυχίες η ίδια η αξιωµατική αντιπολίτευση. Τουναντίον, η Ν∆ καταθέτει στη Βουλή, τη µία µετά την άλλη, τροπολογίες που προτείνουν ακόµη µεγαλύτερες µειώσεις φόρων. Και καλεί την κυβέρνηση να τις ψηφίσει.

Σε σηµείο µάλιστα που οδηγήθηκε χθες η Κατερίνα Παπανάτσιου να θέσει το ερώτηµα αν αυτές οι τροπολογίες είναι κοστολογηµένες και αν έχει εκτιµηθεί το πώς θα επηρεάσουν τα δηµοσιονοµικά έσοδα. Η Ν∆ δεν απάντησε, αλλά αν κρίνω από την ταχύτητα µε την οποία κατατίθενται, είναι µάλλον δύσκολο να έχουν προλάβει να ελεγχθούν από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ή από κάποιον άλλον αντίστοιχης αξιοπιστίας φορέα.

Ολο αυτό το σκηνικό είναι αλήθεια πως δηµιουργεί κάποια περίεργα φαινόµενα: Την κυβέρνηση να δηλώνει ότι εξάντλησε τα δηµοσιονοµικά της περιθώρια, αλλά να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόµενο νέων θετικών µέτρων. Τη Νέα ∆ηµοκρατία, πάλι, να πλειοδοτεί σε θέµατα φορολογίας από τη µία και από την άλλη να επισείει -έµµεσα- τον κίνδυνο της δυσθυµίας της ΕΕ. Τι να πει κανείς... Ας αρκεστούµε στο ότι οι αντιφάσεις στην πολιτική αποτελούν µέρος της γοητείας της. Επίσης, στο ότι µια προεκλογική περίοδος µπορεί να δικαιολογήσει πολλές από αυτές τις αντιφάσεις