Η Πέλλα και το ανάκτορό της

Από το 1957, που έγινε η πρώτη αποκάλυψη της Πέλλας και σηκώθηκαν οι λίγοι χαρακτηριστικοί κίονες µιας κατοικίας µε ψηφιδωτά, η Πέλλα απέκτησε ένα σεµνό τοπόσηµο που έγινε πόλος επίσκεψης και θαυµασµού, καθώς το Μουσείο και οι ανασκαφές ανέδειξαν µέρος µόνο από την κληρονοµιά της.

Πρόσφατα, µια ευτυχής απόφαση του ΚΑΣ ενέκρινε τη µελέτη για την ανάδειξη του χώρου του ανακτόρου, το οποίο κατελάµβανε κλιµακωτά τον χαµηλό λόφο που ατένιζε τη µεγάλη πεδιάδα µπροστά του. Υπήρξε η πρωτεύουσα του βασιλείου των Μακεδόνων, γενέτειρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και επί δεκαετίες ήταν το κέντρο της ακµής που προέκυψε από τη µεγάλη πανελλήνια εκστρατεία.

Εκεί ο Ευριπίδης ανέβασε τραγωδίες του, µεγάλοι ζωγράφοι δηµιούργησαν εξέχοντα έργα και ήταν κέντρο έντονης διπλωµατικής δραστηριότητας, ιδίως µετά τον Φίλιππο. Λίγα απέµειναν από τη δόξα της, αλλά η φήµη της διατηρήθηκε σε αρχαία οδοιπορικά και παραδόσεις. Το τοπίο της διασχίζει ακόµη η ιστορική Εγνατία Οδός, και οι τυµβοειδείς τάφοι των Μακεδόνων ευγενών του καιρού εκείνου υπάρχουν ακόµη. Ηταν µια ενέργεια που έπρεπε από καιρό να γίνει.

Η Πέλλα δεν λησµονήθηκε ποτέ, κι ας έµειναν σχετικά φτωχά αποµεινάρια του κλέους της. Η περιοχή και ο ευρύτερος χώρος της δεν ξεχάστηκαν και επί αιώνες οι ιστορικοί και οι περιηγητές αναφέρονταν σε αυτήν.