Sin boy και τρύπιες αρβύλες: Δεν υπάρχει σωτηρία, μαμά!

Όλα πια μ’ ενοχλούν. Έχω γεράσει μήπως ή έχει κουραστεί το ανοσοποιητικό μου σύστημα να αποκρούει ιογενείς παρουσίες;

Ποιος ξέρει…

Έτσι ξαφνικά εισέβαλλε στη ζωή μας τελευταία κάποιος Sin Boy!

Όχι που θα τον γνωρίζαμε οι «πολλοί» αν δεν τον αποθέωναν με τον δικό τους (δήθεν) χιουμοριστικό τρόπο οι «Αρβύλες».

Όχι πως θα σκαρφάλωνε ο, Αλβανικής καταγωγής, καλλιτέχνης (;) στην κόλουρη αξιακή πυραμίδα του τόπου μας, που έχει γεμίσει σκουπίδια αναλώσιμων και γραφικά απορρίμματα,  αν δεν έβγαινε το παράφωνο «κουαρτέτο» των αστεϊσμών επιπέδου παιδικού σταθμού, να παρουσιάσει την δική του εκδοχή της εισβολής των «hip hop parody» στην σκηνή της ελληνικής οπερέτας…

Να επισημάνουμε δε πως ένα 24ωρo μετά την ολιγόλεπτη παράσταση- διακωμώδηση του θρυλικού (εντός ορίων Youtube) «Μαμά» (20 εκατ. προβολές!) η πάσχουσα από υποτροπιάζοντα παλιμπαιδισμό ομάδα του Αντώνη Κανάκη φόρεσε τη μάσκα του ενηλίκου και μας θύμισε ένα άλλο «παρατράγουδο», τον αλήστου μνήμης εποχών, γηραιό στα χρόνια μα αειθαλή σε φιλαυτία και αλαζονεία Νίκο Μαστοράκη!

Και ακριβώς την επομένη της εκπομπής του χαραγμένου από την σοβαροφάνεια «Βυνιλίου»,  ο «larry King» της ελληνικής τηλεόρασης, Γρηγόρης Αρναούτογλου, έδωσε το μικρόφωνο στον αοιδό «Trash-Trap»  των ημερών μας, που φόρεσε τη δική του μάσκα, αυτή που θύμιζε Hannibal Lecter, για να απαντήσει σε εκείνους που τον εξευτέλισαν με ένα βαρύ αφοριστικό ρήμα: «Τον μισώ!».

Και να δεις που συμφώνησα μαζί του, όταν άκουσα αυτά που είπε για τους «Αρβύλες»!

Κι αν δεν με χάλαγαν εκείνoς ο Πίκατσου που του έσφιγγε το λαιμό, η τσίχλα που του κολλούσε τη σκέψη και η «αρρώστια» που απέπνεαν ολόκληρη η παρουσία και η εκφορά λόγου του, θα τον είχα χειροκροτήσει.

Γιατί κι εγώ (πια) μισώ όσους εισπράττουν δημοσιότητα και χρήμα εξαργυρώνοντας εκμαυλισμένες σκέψεις και συνειδήσεις.

Κι εγώ σιχαίνομαι φαρισαίους προπαγανδιστές, και επικίνδυνους καλαμπουρτζήδες που «δεν είναι αστείοι, που δεν έχουν χιούμορ, που το χουν χάσει» και που όταν – δήθεν -σοβαρεύουν  «το χάνουν» περισσότερο.

Εφιάλτης στις νύχτες μας, η επανεμφάνιση αμετανόητων τρομακτικών κλόουν με το ξεβαμμένο από τα χρόνια δημοκρατικό τους ψιμύθιο.

Καρφί οι κουβέντες ενός «Αμαρτωλού αγοριού» στις παλιοκαιρισμένες τρύπιες Αρβύλες, που πασχίζουν να βαδίσουν (εφέτος περισσότερο από ποτέ) στη λάσπη των ανοήτων αστείων τους.

Κόλαφος στις αισθήσεις μας και η παρουσία ενός καλλιτέχνη (;) που και ο ίδιος δεν έχει καταλάβει τι «κατάλαβε» ο «δημοσιογράφος», που έδειχνε να τον καταλαβαίνει… στην απέλπιδα προσπάθεια να μπει στη στροφή της τηλεθέασης με 200… Μαμάαα!

Η εποχή μας συνεχώς φτωχαίνει και οι φωνές που γνώριζαν να κηρύττουν αισιοδοξία πάνω από τις καταιγίδες και τους θανάτους, σιωπούν.

Και έμειναν να κραυγάζουν μοναχά κακόγουστοι γελωτοποιοί.

Δεν έχουμε σωτηρία, μαμά!