Ο άγνωστος Χ

Πολλά λέγονται, γράφονται και υπονοούνται τις τελευταίες µέρες γύρω από το πόσο εύκολη θα είναι µετά τις ευρωεκλογές η αποδοχή του ελληνικού σχεδίου για τον ειδικό λογαριασµό, και για το εάν είναι ρεαλιστικός ο δηµοσιονοµικός χώρος που υπολογίζει η κυβέρνηση προχωρώντας στις παροχές.

Μέχρι στιγµής, µε εξαίρεση την αχρείαστη για πολλούς, πλην όµως ξεκάθαρη παρέµβαση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, οι πιστωτές (θεσµοί) επιλέγουν να παίζουν κατενάτσιο, τουλάχιστον στις δηµόσιες τοποθετήσεις τους. Όπως λένε κάποιοι, ίσως αυτό δεν εξηγείται µόνο από το ότι δεν θέλουν να διαταράξουν την πρόσβαση στις αγορές σε µια προεκλογική περίοδο. Είναι και το ότι, ως πολιτικοί και αυτοί, δεν ξέρουν τι αντίκτυπο θα είχε και στο δικό τους κοινό µια επιθετική δηµόσια ρητορική για τις παροχές στην Ελλάδα, που όπως άλλωστε οι ίδιοι έχουν υποστηρίξει αποτελεί µέρος του success story των πολιτικών των τελευταίων ετών στην Ευρώπη.

Ενδεικτική είναι η δήλωση του Ολαφ Σολτς. Η Ελλάδα, είπε, ανήκει στη γενικότερη «ιστορία επιτυχίας» της Ευρωζώνης, καθώς κατέστη δυνατό όλες οι χώρες που είχαν προβλήµατα χρηµατοδότησης από τις αγορές να επιστρέψουν στην κανονική κατάσταση δανεισµού. Πρόσθεσε όµως διακριτικά πως όλες οι χώρες πρέπει να συνειδητοποιούν ποια είναι τα «προβλήµατα» που θα µπορούσαν να επηρεάσουν τη χρηµατοδότησή τους από τις αγορές, για να καταλήξει πως ο ίδιος νοµίζει ότι «στο τέλος όλοι θα είναι προσεκτικοί».

Ποιο είναι αυτό το τέλος βέβαια, κατά τον κ. Σολτς, δεν ξέρουµε. Είναι πολύ ισχυρή άλλωστε η αβεβαιότητα, εντός και εκτός συνόρων, για το τι θα ξηµερώσει στις 27 Μαΐου στην Ευρωζώνη. Ή αλλιώς ποιοι θα είναι οι συσχετισµοί, µια λέξη που, όχι τυχαία, χρησιµοποιεί αρκετά συχνά και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Και είναι όντως σηµαντική παράµετρος ποιοι θα είναι οι συσχετισµοί, καθώς πάνω στους συσχετισµούς διαµορφώνονται ή αναπροσδιορίζονται συµµαχίες. Ανεξάρτητα όµως από το τι θα γίνει µε τους συσχετισµούς στην ελληνική περίπτωση φαίνεται πως σταδιακά ισχυροποιείται ένας πραγµατικός και επικίνδυνος άγνωστος Χ: Πού θα «κάτσει» η ανάπτυξη φέτος;

Θα είναι εντός των υποθέσεων του προϋπολογισµού για ανάπτυξη 2,5% ή θα έχουµε δυσάρεστες εκπλήξεις; Αυτό είναι κάτι που όντως θα φανεί στο τέλος. Αρκεί τότε να µην είναι αργά.