Η Ευρώπη σε... αφάνεια

Μια εβδοµάδα αποµένει πια µέχρι τις ευρωεκλογές. Μια εβδοµάδα µέχρι τις κάλπες που «θα κρίνουν το µέλλον της Ευρώπης», όπως λέγεται. Αλλά στην Ελλάδα, σχεδόν κανείς δεν µιλάει για την Ευρώπη. Και αν κάποιος τύχει και εκστοµίσει καµιά κουβέντα, µοιάζει σαν να το κάνει εκ παραδροµής, προσχηµατικά ή… συνθηµατολογικώ τω τρόπω, µε το βλέµµα στραµµένο στις εξελίξεις εντός των συνόρων. Εάν κάτι απουσιάζει παντελώς από όλα τα τηλεοπτικά σποτ των µεγάλων κοµµάτων, αυτό είναι οι αναφορές στην Ευρώπη, σε µια Ενωµένη Ευρώπη για το Κοινοβούλιο της οποίας όµως τυπικά εκλέγουµε εκπροσώπους στις 26 Μαΐου.

Είναι προφανές ότι οι µεγάλες πολιτικές δυνάµεις έχουν µπει στη µάχη µε σποτ εθνικών εκλογών, όχι ευρωεκλογών. Αναρωτιέµαι εάν θα κρατήσουν τα ίδια µέχρι και τις εθνικές κάλπες, όποτε κι αν εκείνες στηθούν. Εάν πάντως στηθούν τον Ιούνιο, ο καιρός εγγύς και τα σποτ έτοιµα. Αλλά ακόµη κι αν λανσάρουν άλλες, νέες διαφηµίσεις εκεί προς τον Οκτώβριο… και πάλι ίδιες θα είναι. Πρακτικά άλλωστε, παρατεταµένη ή µη, η προεκλογική περίοδος έχει ήδη ξεκινήσει, µε όλη την εσωστρέφεια που συνεπάγεται (όχι µόνο σε εθνικό αλλά και σε µικροκοµµατικό επίπεδο).

Το µόνο πραγµατικό δυστύχηµα, µέσα σε όλα αυτά, είναι ότι η προεκλογική «µάχη» εκτυλίσσεται σε µια περίοδο ανησυχητικά µεγάλων εθνικών προκλήσεων, υπό την απειλή άλλων πραγµατικών µαχών, ενώ η Τουρκία έχει στείλει για πρώτη φορά ένα γεωτρύπανο στην Κύπρο και ανεβάζει κατακόρυφα την ένταση στο Αιγαίο. «∆εν µπορεί να τρυπήσει» λένε ορισµένοι καθησυχαστικά. «∆εν υπάρχει νέος Αττίλας γιατί δεν υπάρχουν νεκροί και πραγµατικά πυρά» λένε άλλοι. «Φταίνε ο Αναστασιάδης και ο Κοτζιάς που τορπίλισαν το Κραν Μοντανά» λένε κάποιοι τρίτοι… ξεπλένοντας την Αγκυρα και τις µεθοδεύσεις της.

Ενας νέος «Αττίλας» όµως όντως διαφαίνεται, όχι επειδή «καταστροφολογούν» ορισµένοι στην Ελλάδα, αλλά επειδή έτσι διαµηνύει η ίδια η τουρκική ηγεσία. Και θα είναι «υβριδικός», µε στόχο µια «συµφωνία-πακέτο» σε Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειο. Η επέκταση των χωρικών µας υδάτων στο Ιόνιο (καλοδεχούµενη κατά τον γράφοντα… αν και, αφού εκκρεµεί από τον περασµένο Οκτώβριο, διερωτάται κανείς γιατί ξαφνικά επανέρχεται προεκλογικά) δεν πρόκειται, βέβαια, να τον σταµατήσει