Πυλοµάχοι και τηλελάγνοι

Αποτελούν την πιο ανθεκτική αντικοινωνική οµάδα στη σύγχρονη Ελλάδα. Επιπολάζουν στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ, χωρίς να λείπουν από το µετρό. Ανεβαίνουν στο όχηµα και στέκονται ακίνητοι και ακίνητες µπροστά στις πόρτες. Βράχοι. Ούτε βήµα µπρος ούτε βήµα πίσω. Τσακίζουν τα νεύρα των επιβατών και καταργούν τον όποιο πολιτισµό µάς έχει αποµείνει.

Θέλεις να κατέβεις; Πρέπει να τους/τις εξωθήσεις, ωθούµενος και εσύ από όλους όσοι συνεπιχειρούν ηρωική έξοδο. Μεσολόγγι. Θέλεις να ανέβεις; Πρέπει να τους/τις απωθήσεις στα υψώµατα. Γράµµος και Βίτσι. Ο ΟΗΕ αποκλείεται. Είναι αποµονωµένοι/-νες από τον κόσµο χάρη στα ακουστικά που φορούν. Μ’ αυτά πάν’ στην εκκλησιά, µ’ αυτά και προσκυνάνε. Τους µιλάς και απαντούν οι πόρτες. Η ορατότητά τους εκτείνεται µέχρι το κινητό τους τηλέφωνο, στην οθόνη του οποίου είναι τα όρια του κόσµου τους. Οι επιβάτες τούς παρακαλούν, τους βρίζουν, τους σπρώχνουν· όλα µάταια. Αυτοί και αυτές παραµένουν πυλαοροί (κατά τον Οµηρο, ήτοι πυλωροί, όπως θυρωροί) και πυλοµάχοι εναντίον των συνεπιβατών τους.

Θα μου πεις, «µόνο στα λεωφορεία συναντάς αυτό το νέο είδος πλάσµατος που δεν καταλαβαίνει τίποτε εκτός από τον εαυτό του;» 

Όχι. Άλλα στα λεωφορεία µού επιβάλλεται. ∆ιότι δεν είναι µόνο πυλοµάχοι. Είναι και τηλελάγνοι. Μιλούνε δυνατά στο κινητό τους λίγα εκατοστά µακριά από το αυτί σου και σε λούζουν µε την ακτινοβολία του.

Συμπέρασμα: Η εταιρεία των συγκοινωνιών παρέχει µεταφορά τοξική, αφού επιτρέπει στον πυλαίο, την πυλαία και τον τηλελάγνο να κλέβουν τον χώρο, τη διάθεση και τα νεύρα των επιβατών. 

«Τι να έκανε η εταιρεία;» θα µε ρωτήσεις. Ας επαναφέρει τον εισπράκτορα, να µην έχουµε και εισιτηριοδιαφυγή. Ας προσλάβει θυροφύλακες. Ας επαναφέρει και τον µπόγια, αν θέλει. Αρκεί να φύγουν οι τηλελάγνοι από το αυτί µου και οι πυλωροί από την έξοδο.