Αναποφάσιστοι, αποφασίστε...

Και στη συγκεκριµένη στιγµή, προοδευτική ψήφος είναι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συµµαχία. Ούτε στη Ν∆ ούτε στο ΚΙΝΑΛ. Παρά τη φιλότιµη προσπάθεια των 64 φίλων που πάσχισαν «εµµέσως πλην σαφώς» να φιλοτεχνήσουν προοδευτικό πρόσωπο στη Ν∆, η πεισµατάρα προοδευτικότητα τους διαψεύδει. Οταν ανέλαβε το τιµόνι της Ν∆ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πολύς κόσµος, πράγµατι, τηρούσε στάση θετικής αναµονής απέναντί του. Αλλά ο πολιτικός φιλελευθερισµός του σταδιακά χλώµιασε, για να πνιγεί οριστικά στις Πρέσπες.

Η εκλογική τακτική, δε, στη µάχη των ευρωεκλογών του κόµµατος του Κωνσταντίνου Καραµανλή δεν περιλαµβάνει µία λέξη για την Ευρώπη, αλλά αναλώνεται σε προσωπικές επιθέσεις στον Τσίπρα, µε αντίστροφα αποτελέσµατα από τα επιδιωκόµενα. ∆υστυχώς γι’ αυτόν, µετά το «Βατερλό» του στη συζήτηση για την ψήφο εµπιστοσύνης αναγκάστηκε εν µέρει (γιατί έχει ακόµα απόθεµα) να παρουσιάσει το ακραία νεοφιλελεύθερο πρόγραµµά του στην οικονοµία και στην κοινωνική πολιτική. Με τρόµο βλέπουν οι επιτελείς της Ν∆ τις τελευταίες ηµέρες τα απειλούµενα από την πολιτική της λαϊκά στρώµατα να αφυπνίζονται και να στρέφονται αποφασιστικά στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ.

Για το ΚΙΝΑΛ τα έχουµε πει κατ’ επανάληψη. ∆άνεισε στη Ν∆ το εφεύρηµα περί «στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ», σε όλα τα κορυφαία πολιτικά ζητήµατα σύρθηκε πίσω από τη Ν∆, κατέστη κυριολεκτικά συµπλήρωµά της. Τις τελευταίες ηµέρες, συνειδητοποιώντας την αµφίπλευρη πίεση που υφίσταται, θυµήθηκε πάλι την πολιτική των ίσων αποστάσεων και τον αντιδεξιό λόγο. Το αποτέλεσµα ήταν να εισπράξει τη δικαιολογηµένη χλεύη της Ν∆ και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Εχουν µείνει έξι ηµέρες µέχρι τις εκλογές. Οι ηµέρες είναι λίγες, ο πολιτικός χρόνος όµως είναι πολύς, συµπυκνωµένος και αρκετός για την ανατροπή. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει λαµβάνειν από τη δεξαµενή των αναποφάσιστων, το βέλος του έχει ανοδική τάση, ενισχυόµενη καθηµερινά.

Τώρα, λεπτό το λεπτό, κρίνονται οι εκλογές. Πρέπει να κερδίσει αναποφάσιστους που βρίσκονται σχηµατικά και στα αριστερά του και στα δεξιά του. Στα «αριστερά» είναι όσοι δυσφορούν για τη στροφή του καλοκαιριού του 2015 και επαναλαµβάνουν συνθήµατα της περιόδου 2011-2014, τα οποία σήµερα ακούγονται όχι µόνο αναχρονιστικά αλλά και κωµικά. Στα «δεξιά» βρίσκονται όσοι αντιπολιτεύονται έναν ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει πια, µε βάση όσα έλεγε πριν από το καλοκαίρι του 2015. Και βεβαίως, υπάρχουν δηµοκρατικοί πολίτες που έχουν ενοχληθεί από συµπεριφορές αυταρχικές και αλαζονικές που συνόδευσαν την τετράχρονη διακυβέρνηση.

Σε όλους αυτούς που γαντζώνονται από µικρές αρνητικές και πράγµατι ενοχλητικές εικόνες πρέπει να αναδείξουµε τη µεγάλη εικόνα. Και αυτή είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σωστά έστριψε το 2015, εφάρµοσε τη µόνη δυνατή αριστερή πολιτική προστατεύοντας σε συνθήκες δηµοσιονοµικής ασφυξίας τους πιο αδύναµους, έβγαλε τη χώρα από τα µνηµόνια, επιστρέφει µέρος των απωλειών στους πολίτες, ψήφισε τις Πρέσπες, αντιµετώπισε όσο µπορούσε το προσφυγικό-µεταναστευτικό κύµα, δεν επέτρεψε η οργή των πολιτών για την υποβάθµιση της ζωής τους να καταλήξει στην ακροδεξιά, ψήφισε προοδευτικά µέτρα για τα δικαιώµατα πολιτών και µειονοτήτων και, τέλος, µε τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συµµαχία έδειξε την αποφασιστικότητά του να συγκροτήσει µια πλατεία προοδευτική συµµαχία, πέραν των ορίων του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίαρχη στον χώρο της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς. ∆εν είναι και λίγα. Μπορούσε καλύτερα; Ναι, µπορούσε, ενώ έκανε και σοβαρά λάθη. Αλλά η µεγάλη εικόνα είναι συντριπτικά υπέρ του, αν συνυπολογίσουµε και την αποκρουστική εικόνα αυτών που φιλοδοξούν να τον διαδεχθούν