Οι απορίες των «από πάνω» και οι αγωνίες των «από κάτω»

Είµαι από αυτούς που πιστεύουν ότι οι εταιρείες δηµοσκοπήσεων δεν έχουν καταφέρει να «φωτογραφίσουν τη στιγµή», όπως συχνά αναφέρουν οι εκπρόσωποί τους σε αυτές τις εκλογές. Το γιατί µάλλον το απάντησε ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Αρβανίτης. Σε πρόσφατη ραδιοφωνική του συνέντευξη είπε ότι το πραγµατικό ενδιαφέρον βρίσκεται στο «να βλέπεις τα πράγµατα από τα κάτω».

Ως συνάδελφος δηµοσιογράφος για πολλά χρόνια, γνωρίζει πώς λειτουργεί το σύστηµα των δηµοσκοπήσεων. Οµως, το σηµαντικότερο, νοµίζω, είναι πως εντόπισε το πραγµατικό τους πρόβληµα. Που δεν είναι τεχνικό, αλλά πολιτικό. Περιγράφοντας τις περιοδείες του στην περιφέρεια, ο Κώστας Αρβανίτης είπε ότι οι πολίτες «τα θέµατα που βάζουν είναι τρία: οι εργασιακές σχέσεις, η νέα αγροτική πολιτική και ο ρόλος του δηµόσιου χώρου».

Αραγε, πόσο βάρυνε στις µατιές των δηµοσκόπων η γνώµη που έχει η πλειοψηφία των πολιτών για τέτοια θέµατα; Η Κοινή Αγροτική Πολιτική είναι προκλητικά εκτός προεκλογικής συζήτησης. Η ανάγκη για ενίσχυση του δηµόσιου τοµέα είναι θέµα για το οποίο οι δηµοσκόποι δεν ρωτούν και οι πολιτικοί που το πιστεύουν φοβούνται να µιλήσουν. Για να µην αγχωθεί κανένας λογιστής στις Βρυξέλλες...

Οσο για τις εργασιακές σχέσεις, αν δεν είχε την «ευφυή» ιδέα ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κάνει τη δήλωση περί επταηµέρου, µάλλον και αυτές θα ήταν σε καµιά γωνιά της πολιτικής ατζέντας. Πόσω δε µάλλον το να τεθούν οι εργασιακές σχέσεις ως προεκλογικό ζήτηµα... από την ανάποδη. Αφού, σύµφωνα µε τον Κώστα Αρβανίτη, θα µπορούσε να πει κανείς πως «είναι παρωχηµένο το 8ωρο, αλλά πρέπει να γίνει 7ωρο ή 6ωρο»!

Θα πείτε, ίσως, πως οι δηµοσκοπήσεις µετρούν νούµερα και διαφορές. ∆εν καταγράφουν το περιεχόµενο του πολιτικού διαλόγου. Ωστόσο, το βασικό τους πρόβληµα είναι ακριβώς ότι λειτουργούν ως εργαλεία για να λυθούν οι απορίες των «από πάνω». Οχι να αναδειχθούν αγωνίες των «από κάτω». Εάν αυτό ήταν το βασικό τους κριτήριο, τότε εκεί θα «έστηναν» τον τρόπο µε τον οποίο αντιλαµβάνονται τις τάσεις στο εκλογικό σώµα. Αρα, και τον τρόπο που τις µετράνε. Ενα κενό που φάνηκε στην περίπτωση του δηµοψηφίσµατος του Ιουλίου του 2015, καθώς και πολλές ακόµη φορές. Το µόνο θετικό στην όλη υπόθεση είναι ότι -εντέλει- αυτοί που θα ψηφίσουν θα είναι «οι από κάτω».