Μεσανατολική σύγχυση

Πόσο αξιόπιστη, ποιο αντίκρισµα µπορεί να έχει η απειλή χρήσης µεγάλης ισχύος κατά του Ιράν, όπως προειδοποίησε προχθές ο Τραµπ στην περίπτωση που θιγούν συµφέροντα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή; Πρώτα από όλα, η συντριπτική πλειονότητα των αναλυτών αµφιβάλλει αν οι ΗΠΑ µπορούν να εξουδετερώσουν το πυρηνικό πρόγραµµα της Τεχεράνης και να αποδιοργανώσουν τις ένοπλες δυνάµεις της χώρας µε χειρουργικά από αέρος πλήγµατα.

Χρήση στρατιωτικής βίας κατά του Ιράν σηµαίνει χερσαία εµπλοκή πολλαπλάσια αυτής που χρειάσθηκε για την ανατροπή του καθεστώτος Σαντάµ. Στην περίπτωση αυτή θα είχαµε µια κορυφαία αντίφαση στην πολιτική του Τραµπ για της ευρύτερη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοδυτική Ασία, την παλινδρόµηση από την αναζήτηση απεµπλοκής από τις περιφερειακές συγκρούσεις στην προετοιµασία µιας εµπλοκής µιας κλίµακας χωρίς προηγούµενο.

Ο Τραµπ προσπάθησε επανειληµµένα να τερµατίσει την αµερικανική στρατιωτική παρουσία στη Βορειοανατολική Συρία, προκαλώντας τη σχεδόν δηµόσια εναντίωση υπηρεσιακών παραγόντων σε Πεντάγωνο και Στέιτ Ντιπάρτµεντ. Την ίδια στιγµή εδώ και µήνες διεξάγονται διαπραγµατεύσεις ανάµεσα στις ΗΠΑ και στους ταλιµπάν µε ζητούµενο την αποχώρηση σε µεσοπρόθεσµο χρονικό ορίζοντα των αµερικανικών δυνάµεων από το Αφγανιστάν, ύστερα από σχεδόν δεκαοκτώ χρόνια παρουσίας.

Πριν από έναν χρόνο ο Τραµπ απέσυρε τις ΗΠΑ από τη Συµφωνία του 2015 για τον διεθνή έλεγχο του πυρηνικού προγράµµατος του Ιράν και επέβαλε νέο πακέτο κυρώσεων, µια επιλογή που από τότε εκπέµπει σύγχυση ως προς τις πραγµατικές επιδιώξεις της Ουάσιγκτον: Θέλουν οι ΗΠΑ την πλήρη αποµόνωση της Τεχεράνης και την υποβάθµιση της δυνατότητάς της να ασκεί περιφερειακή επιρροή στην ευρύτερη Μέση Ανατολή; Στην περίπτωση αυτή δεν θα έπρεπε να αναζητούν µεθοδεύσεις απόσυρσης και απεµπλοκής τόσο από τη Συρία όσο και το Αφγανιστάν. Προωθούν οι ΗΠΑ καθεστωτική ανατροπή στην Τεχεράνη; Το µόνο που έχει καταφέρει µέχρι στιγµής ο Τραµπ είναι να ενισχύσει τους σκληροπυρηνικούς στη θρησκευτική ηγεσία του Ιράν.