MasterChef: Σπυριδούλα, Μάνο, πάρτε τα λεφτά και τρέξτε!

Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς Masterchef; Το ριάλιτι αυτό ήταν μια κάποια λύσις…

Λύση για την τηλεθέαση του καναλιού και (πρωτίστως) λύση για τους επίδοξους νέους Chef που αγωνίζονται να μοιάσουν στους δασκάλους τους και κάποια μέρα να τους ξεπεράσουν ίσως και να γίνουν άλλοι Ferran Adria ή Massimo Bottura…

Τώρα όμως, πάρε τα λεφτά και τρέχα Σπυριδούλα ή Μάνο, κράτα σταλαγματιές λάμψης από τα φώτα που σε θάμπωσαν, άνοιξε την πόρτα και βγες στο σκοτάδι της πραγματικής ζωής· εκεί που οι κουζίνες είναι γεμάτες «ποντίκια», όχι σαν τον Ρεμί από το Ratatouille, εκεί που οι Chef… πετάνε κατσαρόλες και μαχαίρια και δεν σφάζουν με το γάντι, εκεί που οι πελάτες δεν είναι (μόνο) εκλεπτυσμένοι bon viveur με τρόπους και γνώση, μα και αναιδείς και κακότροποι και απαιτητικοί και προκλητικοί.

Τα σενάρια ήταν δύο:

1. Η «αντιπαθητική» Σπυριδούλα νίκησε τον «συνετό και καλό» Μάνο και όλοι έκλεισαν τους δέκτες τους με μια απέχθεια για το «κακό τέλος» ενός κατ’ επίφαση δημιουργικού και εκπαιδευτικού ριάλιτι…
2. Ο «καλός και συνετός» Μάνος νίκησε την «αντιπαθητική» Σπυριδούλα και όλοι πια οι τηλεθεατές έπεσαν να κοιμηθούν ευτυχισμένοι με το happy end που τους νανούρισε…

Όμως όταν πέφτει η αυλαία κι η νύχτα χύνεται στην πλατεία, τον λόγο έχει η ζωή. Εκεί που η παραγωγή δεν στήνει έντονους διαλόγους, εκεί που δεν κατευθύνονται οι βολές εκεί που οι χαρακτήρες περπατούν ξυπόλητοι στα πυρωμένα μαντέμια και ψήνονται στην καθημερινότητα.

Γι' αυτό σας λέω Συριδούλα ή Μάνο, όποιος νικήσει πάρτε τα λεφτά και τρέξτε, κρατήστε όσο φως μπορείτε πάνω σας. Βγάλε το ρούχο της απέχθειας που σου φόρεσαν, εσύ Σπυριδούλα, τίμησε την ποδιά του «καλού παιδιού» Μάνο και βγείτε στην άνοστη ζωή και δώστε της γεύση!