Γυάλισµα παπουτσιών

Τους γονείς μας, τους καταλαβαίνουµε όταν µεγαλώνουµε. Τους παππούδες µας δεν τους καταλαβαίνουµε ποτέ. Τους ζούµε ελάχιστα, σε µια ηλικία µε πολλά άλλα ενδιαφέροντα. Μερικούς δεν τους γνωρίζουµε καν. Μαθαίνουµε λίγα και αντιφατικά πράγµατα γι’ αυτούς εκ των υστέρων, από γονείς και θείους, αλλά παραµένουν στη µνήµη µας σαν θολές εικόνες, χαµένες σε εποχές που δεν µας λένε τίποτε.

Τον εκ πατρός παππού µου δεν τον πρόλαβα. Λίγες φωτογραφίες σε σπίτια θείων, µερικές ιστορίες που άκουσα πριν από πενήντα-εξήντα χρόνια, µέσα στο πλαίσιο των οικογενειακών µύθων. Γνώρισα όµως λίγο τον άλλο παππού µου. Ανάµεσα στις περίεργες συνήθειές του (διότι είχε πολλές) ήταν να µετατρέπει τις ηµέρες των εκλογών σε γιορτές. Απήγγελλε ποιήµατα εθνικού περιεχοµένου, έβαζε το µοναδικό καλό του κοστούµι και δεν πήγαινε στο εκλογικό κέντρο αν δεν είχε βάψει και γυαλίσει σχολαστικά τα παπούτσια του. ∆εν έφτανε αυτό. Εβαζε και «τσιµισκί» για να τρίζουν. Κι έφευγε, άψογος και τριζάτος, για το εκλογικό κέντρο.

Τι ήταν αυτό το «τσιµισκί», δεν έµαθα ποτέ. ∆εν το αναφέρει καµία εγκυκλοπαίδεια, ούτε και στο Ιντερνετ το βρίσκεις. Θα ήταν καµία ουσία δικής του επινόησης. Ισως πάλι παρέπεµπε στην ονοµασία του κεντρικού δρόµου της πόλης που κατοικούσαµε, της οδού Τσιµισκή. Η απορία µου παρέµεινε, µαζί µε πολλές άλλες απορίες για τον βίο και την πολιτεία τού εν λόγω προγόνου. Μου έµεινε όµως και η συνήθεια να βάφω σχολαστικά τα παπούτσια µου την ηµέρα των εκλογών, καθώς και η λόξα να πηγαίνω στο εκλογικό τµήµα φορώντας τα καλά µου. Κι αν δεν είναι καλοκαίρι να σκάει ο τζίτζικας, να φορώ και γραβάτα απαραιτήτως.

Αν δεν το καταλάβατε σας προτρέπω να ψηφίσετε. Ψηφίστε ό,τι θέλετε, ακόµη και το «τσιµισκί» αν σας κάνει κέφι, αλλά ψηφίστε. Ντυθείτε όπως ο παππούς σας ή η γιαγιά σας και βουρ για το εκλογικό κέντρο.