Το «ποτήρι» της κάλπης

Η απάντηση θα µπορούσε να δοθεί µε βάση τη θεωρία για το µισοάδειο και το µισογεµάτο ποτήρι.

Οµως η αλήθεια είναι πως ισχύουν και τα δύο. Το αποτέλεσµα είναι πολύ καλό για την Πειραιώς και πολύ κακό για την Κουµουνδούρου. Και µάλιστα µε τον τρόπο του «διαψεύδει» και τις δηµοσκοπήσεις των τελευταίων 24ώρων, η πλειονότητα των οποίων έδειχνε τη διαφορά περίπου στις 7 µονάδες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ο χαµένος της ευρωκάλπης, θα πρέπει να αναζητήσει πλέον τους λόγους όχι της ήττας, αλλά της µεγάλης ήττας. Το παράδοξο είναι πως ως πολιτικό κόµµα ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε ελάχιστα από τις δυνάµεις του συγκριτικά µε τις ευρωεκλογές του 2014, όταν καλπάζοντας προς την εξουσία συγκέντρωσε ένα ποσοστό 26,56%.

Το θέµα βρίσκεται στη διαφορά και στο εκλογικό άλµα που έκανε η Νέα ∆ηµοκρατία. Ηταν η εφαρµογή του µνηµονίου που έστρεψε τους πολίτες υπέρ της αξιωµατικής αντιπολίτευσης; Ηταν η όχι και τόσο «χαλαρή» ψήφος των ευρωεκλογών που επέτρεψε στον ελληνικό λαό να δώσει ένα «µάθηµα» στην κυβέρνηση Τσίπρα; Ηταν το γεγονός ότι οι πολίτες έδωσαν στον ΣΥΡΙΖΑ µια δεύτερη ευκαιρία τον Σεπτέµβριο του 2015 και αρνήθηκαν να του δώσουν και µια τρίτη;

Ή µήπως έφταιξε το ότι η κυβέρνηση αποφάσισε, παραµονές µιας κρίσιµης µάχης, να «προσφέρει» το πακέτο κοινωνικών παροχών, το οποίο τελικά λειτούργησε ως µπούµερανγκ εναντίον της; Ολα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει τον χρόνο να τα σκεφτεί και να τα αξιολογήσει και πριν και µετά τις εθνικές εκλογές, για να εξαγάγει χρήσιµα συµπεράσµατα.

Το εντυπωσιακό είναι πως εάν αθροίσει κανείς τα εκλογικά ποσοστά ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και Ποταµιού, θα διαπιστώσει ότι οι ψήφοι των προοδευτικών ψηφοφόρων είναι πάνω-κάτω οι ίδιες µε αυτές της Νέας ∆ηµοκρατίας. Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα για µια σοβαρή συζήτηση συνένωσης δυνάµεων; Ή µήπως προτιµάµε το ποτήρι µισοάδειο;