Ακροδεξιά µπερδέµατα

Μεταξύ αυτών ο Γιώργος Καρατζαφέρης και ο Φαήλος Κρανιδιώτης. Με 1,23% ο πρώτος και 0,66% ο δεύτερος -και µάλιστα σε ευρωεκλογές-, δεν µπορούν να υποστηρίξουν ότι είχαν επιτυχηµένη πορεία. Τουλάχιστον µε τα δικά τους µέτρα. Αλλωστε σας θυµίζουµε ότι θεωρούσαν τους εαυτούς τους εκφραστές των ανάλογων ρευµάτων που «παίρνουν κεφάλι» σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Ο Φαήλος Κρανιδιώτης ειδικά θεωρούσε ότι ταυτίζεται µε τη Λεπέν στη Γαλλία.

Ο Γιώργος Καρατζαφέρης µπορεί ίσως να περηφανεύεται ότι κατάφερε να περάσει σε ψήφους τον Πάνο Καµµένο των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, µε τον οποίον βρέθηκε σε συζητήσεις και επαφές προεκλογικά. Εστω και µε διαµεσολάβηση. Από την άλλη όµως ο Νότης Μαριάς, που έχει εκλεγεί στο παρελθόν µε τους ΑΝ.ΕΛ., τους πέρασε και τους δύο στις ευρωεκλογές, οπότε δεν υπάρχει κάτι για πανηγυρισµούς. Μια φορά αυτός ο χώρος, η ακροδεξιά, είτε το θέλουµε είτε όχι, υπάρχει. Οι εκλογικές µετρήσεις τον θέλουν γύρω στο 10% συνολικά. Ενα ποσοστό το οποίο τις τελευταίες δεκαετίες αυξοµειώνεται. Η διακύµανσή του εξαρτάται από τον βαθµό «απορροφητικότητας» που διαθέτει η εκάστοτε εκδοχή της Νέας ∆ηµοκρατίας, µε την οποία η ακροδεξιά γειτνιάζει.

Φυσικά το µεγάλο ζήτηµα του χώρου πλέον είναι ο Κυριάκος Βελόπουλος. Βλέπετε, η ακροδεξιά έχει κατά καιρούς τους δικούς της (διάττοντες) αστέρες. Αν και οµολογώ ότι δυσκολεύοµαι να κατανοήσω το τι κάνει κάποιον από τους δεκάδες σχηµατισµούς της να ξεχωρίζει σε κάθε περίοδο, το φαινόµενο είναι καταγεγραµµένο. Σύµφωνα µε όσα κυκλοφορούν και ακούγονται, µετά το αποτέλεσµα των ευρωεκλογών οι ζυµώσεις για ενιαία έκφραση πολιτικών σχηµατισµών ξαναζεσταίνονται. Η συζήτηση αυτή είχε ξεκινήσει προεκλογικά, αλλά ως συνήθως... όλοι ήθελαν να γίνουν αρχηγοί. Οπότε δεν υπήρξε αποτέλεσµα. Τώρα όµως τα πράγµατα αλλάζουν, καθότι εδραιώθηκαν νέοι παίκτες στον χώρο. Μάλιστα δεν αποκλείεται στα όσα ψήνονται να έχει ρόλο και η καταρρέουσα Χρυσή Αυγή.