Πολιτική και Δικαιοσύνη

Η κυβέρνηση όρισε χθες την ηγεσία του Αρείου Πάγου, µε προεξοφληµένες τις αντιδράσεις ΝΔ και ΚΙΝΑΛ. Προηγουµένως πάντως έδειξε ένα δείγµα καταλλαγής, προτείνοντας, µε επιστολή του υπουργού ∆ικαιοσύνης, να επιχειρηθεί από κοινού µια λύση στο ζήτηµα του ορισµού. Η Νέα ∆ηµοκρατία αντέδρασε αρνητικά, καθώς θα ακυρώνονταν οι γνώµες πολλών συνταγµατολόγων που ήταν συµβατές µε τις απόψεις της. Επιλογή ανώτατων δικαστών χωρίς πολιτική συναίνεση, µε αντιπαράθεση, είναι µια υποχρεωτική οδός προς µελλούµενα δεινά. Αλλά το ζήτηµα έχει τεθεί.

Στο Σύνταγµα δεν προβλέπεται οικειοθελής αποχώρηση κυβέρνησης που δεν έχει χάσει τη δεδηλωµένη, αλλά επιλέγει να αποχωρήσει επειδή ηττήθηκε σε ενδιάµεσες, άλλου τύπου εκλογές. Πάντως, η νέα πραγµατικότητα που διαµορφώνεται δηµιουργεί ανάµεικτα συναισθήµατα στους ψηφοφόρους. Αλλους τους πεισµώνει, άλλους τους χαλαρώνει. Οι ευρισκόµενοι στην ευρύτερη επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα µε την ψήφο τους στην ευρωκάλπη, ίσως να θεωρούν ότι η χθεσινή απόφαση του Υπουργικού Συµβουλίου ήταν µια πρώτη κίνηση που τους έδωσε θάρρος.

Σάστισαν µε την ήττα της Κυριακής, αλλά θεώρησαν ότι η κυβέρνηση τείνει κλάδον ελαίας και οι αντίπαλοι τον αρνούνται. Αρα, «ας ξαναµπούµε στον αγώνα». Οι ψηφοφόροι του ευρύτερου χώρου της Ν∆ έχουν σχεδόν βέβαιο τον λόγο που επελέγη η ηγεσία της ∆ικαιοσύνης: η υπό προθεσµία κυβέρνηση θέλει να πέσει στα «µαλακά» σε πιθανές µελλοντικές δικαστικές περιπέτειες µελών της. Ανάµεσα στα δύο, χαµένη δεν είναι η πολιτική τόσο, όσο η ∆ικαιοσύνη. Το τελευταίο καταφύγιο κάθε πολίτη