Οι Ελληνες δεν είμαστε ούτε φίλαθλοι, ούτε και οπαδοί!

Δεν υπάρχουμε. Ως φίλαθλοι και ως οπαδοί εννοώ. Ούτε, ωστόσο, και ως χούλιγκαν. Είμαστε κάτι διαφορετικό, που ίσως πρέπει να ενταχθούμε σε πρόγραμμα  εκπόνησης διδακτορικής διατριβής στην Ψυχολογία.

Αγαπάμε την ομάδα μας, όπου κι αν εδρεύει αυτή, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, αλλά σπανίως αναγνωρίζουμε την ανωτερότητα του αντιπάλου. Μόνον αν είναι καταφανής και δεν επιδέχεται της παραμικρής αμφισβήτησης. Ακόμα και τότε, όμως, ίσως βρεθούν κάποιοι που προβούν σε επίκληση της τύχης, της διαιτησίας ή άλλων εξωγενών παραγόντων στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος.

Οι Αγγλοι οπαδοί της Τότεναμ είναι βέβαιο ότι σήκωσαν λιγότερη σκόνη εν συγκρίσει με τους εν Ελλάδι υποστηρικτές των «σπιρουνιών», αλλά και όλους εκείνους οι οποίοι – για τους δικούς τους λόγους – δεν ήθελαν να κατακτήσει στη Μαδρίτη το τρόπαιο του Champions League η Λίβερπουλ. Ισως είναι οι ίδιοι που πέρυσι τέτοιον καιρό ουδέν μεμπτόν από πλευράς του Σέρχιο Ράμος, ο οποίος σε μια φάση κλείδωσε το χέρι του αντιπάλου και τραυμάτισε σοβαρά στον ώμο τον Μοχάμεντ Σαλάχ, με αποτέλεσμα την αντικατάσταση του Αιγύπτιου επιθετικού στο 30ό του τελικού με τη Ρεάλ, διέκριναν.

Από το βράδυ του Σαββάτου στην Ελλάδα αναδείχθηκε περισσότερο από παντού το θέμα της ορθής ή μη χρήσης του VAR. Αν ο Σκόμινα έπρεπε να πάει να δει σε ριπλέι ή όχι τη φάση του 1^ου λεπτού, που αν δεν έκρινε τον τελικό, αναμφίβολα άλλαξε τον ρου του. Ο Σλοβένος ήταν βέβαιος ότι ο Σισoκό υπέπεσε σε παράβαση, ενώ ούτε οι διαιτητές του VAR είχαν διαφορετική άποψη. Είναι πασιφανές ότι η μπάλα, πριν βρει το χέρι του Γάλλου μέσου, είχε χτυπήσει στο στήθος του. Ομως, οι ρέφερι εκτίμησαν ότι παράβαση, παρά ταύτα, υπάρχει, διότι ο Σισοκό, την ώρα που έδινε οδηγίες σε συμπαίκτες του, είχε υπέρ το δέον απλωμένο το χέρι του, το οποίο δεν αποκλείεται ο Μανέ και να το σημάδεψε.

Αυτό που επίσης είναι βέβαιο ότι αν οι ρόλοι ήταν αντίστροφοι και ο Μανέ βρισκόταν στη θέση του Σισοκό, οι Ελληνες fans της Λίβερπουλ θα ήταν εκείνοι που θα διαμαρτύρονταν και θα αναζητούσαν ενόχους στα γραφεία της UEFA.

Οπως, βέβαια, είναι σίγουρο ότι και το VAR, για το οποίο υπάρχει πρόβλεψη από του χρόνου να εγκατασταθεί σε όλα τα γήπεδα της Super League, δεν θα είναι λίγοι εκείνοι που θα το χαρακτηρίσουν… μηχάνημα του διαβόλου.

Αναμφίβολα πολύ σωστά έπραξε η UEFA κι αποφάσισε όπως από του χρόνου σχεδόν όλα τα χέρια εντός περιοχής, ανεξάρτητα αν προηγουμένως έχει προσκρούσει στο πόδι ή στο στήθος, θα τιμωρούνται με την «εσχάτη των ποινών». Οφειλε να λάβει τέτοιες αποφάσεις ώστε να σταματήσουν οι φωνές διαμαρτυρίας, να πάψουν οι διαιτητές να έχουν προσωπική κρίση αν υπήρχε ή όχι πρόθεση, αν το χέρι βρίσκεται σε μερική ή ολική έκταση, αν η μπάλα έρχεται από μακριά ή από κοντά, αν ο αμυνόμενος είχε οπτική επαφή ή όχι με την μπάλα.

Θα υπάρχουν, ωστόσο, και (ελάχιστες) περιπτώσεις που θα υποδεικνύεται πέναλτι, όπως όταν η μπάλα προσκρούει στο χέρι από προσπάθεια του ίδιου του αμυνόμενου, αλλά θα είναι σταγόνα στον ωκεανό, η οποία, στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ικανή για να μας πνίξει.

Στην Ελλάδα του άκρατου οπαδισμού εννοείται πως όλα θα αμφισβητούνται. Οπως εννοείται ότι οι βοηθοί διαιτητή από του χρόνου σπάνια θα υψώνουν τι σημαιάκι τους. Γιατί να εκτίθενται και να ακούν τα «γιούχα»; Το VAR και ο εκάστοτε διαιτητής θ’ αποφασίζουν… Και οι βοηθοί θα μένουν στο απυρόβλητο. Ακοπα θα βγάζουν το μεροκάματο…