Αυτό θέλει µια γυναίκα

Ο παραπάνω είναι παραπειστικός σαν προεκλογικό πρόγραµµα. Τον έγραψα γιατί σκέφτηκα ότι οι µεν άντρες θα θέλουν να πληροφορηθούν τι ζητούν τέλος πάντων οι γυναίκες, ενώ οι γυναίκες θα θέλουν να µάθουν τι ζητούν οι άλλες γυναίκες για να το ζητήσουν κι εκείνες. ∆ιότι, αν είχα γράψει τον σωστό τίτλο, «Τι ζητά επιτέλους η γερµανική βιοµηχανία», θα ήµουν ο µοναδικός αναγνώστης. Ακριβώς σαν µερικά κόµµατα που αν έλεγαν την αλήθεια για τις προθέσεις τους δεν θα έπαιρναν ούτε την ψήφο των αρχηγών τους.

Η γερμανική βιοµηχανία δεν είναι µια οποιαδήποτε γυναίκα. Είναι η πιο ανθηρή στην Ευρώπη και ο λόγος για τον οποίον υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Την εκπροσωπεί ένας άντρας, ο πρόεδρος της οµοσπονδίας βιοµηχανιών, που όµως δεν είναι ευχαριστηµένος από µια άλλη γυναίκα, την Αγγέλα Μέρκελ.

Σε πρόσφατη οµιλία του κατηγόρησε την Αγγέλα ότι έχει «ζηµιώσει» τη βιοµηχανία και έψεξε την αναδιανεµητική πολιτική που εφαρµόζει, διότι τη βρίσκει αριστερή. Πατώντας µάλιστα πάνω στις κακές εκλογικές επιδόσεις των σοσιαλδηµοκρατών-εταίρων της Αγγέλας, δήλωσε ότι δεν έχει εµπιστοσύνη στη γερµανική κυβέρνηση.

Και η μεν Αγγέλα, που µικρή θήτευσε στην κοµµουνιστική νεολαία, δεν µασάει και του απάντησε ότι ούτε εκείνη έχει εµπιστοσύνη στη γερµανική βιοµηχανία, αλλά η ουσία είναι ότι οι Γερµανοί βιοµήχανοι θέλουν κάτι δεξιότερο και σκληρότερο από την κυβέρνηση Μέρκελ.

Η Αγγέλα μλλοντικώς αποχωρεί και η σοσιαλδηµοκράτισσα εταίρος ήδη παραιτήθηκε. Θα υπάρξει πολιτικό κενό που η Ελλάδα πρέπει να εκµεταλλευτεί, διότι διαθέτει άφθονους πολιτικούς δεξιότερους από τη Μέρκελ. Είναι ευκαιρία να πουλήσουµε κανέναν περίσσιο, ώστε να κάνει τη δουλειά της και η γερµανική βιοµηχανία. ∆εν θέλουµε µετρητά. Πατσίζουµε όταν αρχίσουµε να τους πληρώνουµε τις πολεµικές αποζηµιώσεις. ∆ιότι µερικοί νοµίζουν ότι θα τις πληρώσει η Γερµανία. Εγώ έχω την εντύπωση ότι θα τις πληρώσει η Ελλάδα.