Οι δυσκολίες Τσίπρα - Μητσοτάκη

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών αναδιέταξε τον χάρτη των πολιτικών δυνάµεων, ανέδειξε ένα νέο ισοζύγιο ανάµεσα στα δύο µεγάλα κόµµατα και νέα «µικρά κόµµατα», αφανίζοντας όσα αναδείχθηκαν στα χρόνια των µνηµονίων.

Οι εκλογές στις αρχές Ιουλίου, για πρώτη φορά στα µεταπολιτευτικά χρονικά κατακαλόκαιρο, θα σφραγίσουν την είσοδο της χώρας και της πολιτικής ζωής σε ένα µεταµνηµονιακό περιβάλλον, όπου οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάµεις θα πρέπει να «θυµηθούν» ότι οφείλουν να εφαρµόσουν ένα συντεταγµένο σχέδιο ανόρθωσης και ανάπτυξης της χώρας που στην ούγια θα γράφει «Greece».

Ελληνικής έµπνευσης, ευθύνης και εφαρµογής, παρά τη δεδοµένη εποπτεία των δανειστών µας. Η προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς θα εστιαστεί στις κοινωνικές οµάδες που θεωρούνταν «φιλικές» ή µε «ανοιχτά ώτα» προς το κυβερνητικό κόµµα, αλλά αποδείχθηκε ότι του γύρισαν την πλάτη στις ευρωκάλπες. Για να µπορέσει ο Τσίπρας να αποκτήσει ξανά επαφή µαζί τους, πρέπει να µιλήσει µε ειλικρίνεια για τα λάθη της διακυβέρνησής του και για το ύφος της εξουσίας, πολλές φορές αλαζονικό και παλαιοκοµµατικό. Να καταδικάσει ανοιχτά φαινόµενα Πολάκη και Χριστοδουλοπούλου…

Πρώτα οι ψηφοφόροι πρέπει να επανατοποθετήσουν ηθικά τον ΣΥΡΙΖΑ και µετά να σκεφτούν αν οι πολιτικές του θέσεις ή οι δεσµεύσεις του για το µέλλον του τόπου και το δικό τους, τους καλύπτει ώστε να επιστρέψουν στην κάλπη του. Ο Μητσοτάκης βρίσκεται καβάλα στ’ άλογο.

Ωστόσο µετά την εκλογή του (που λίγο-πολύ φαντάζει αυτονόητη και µένει να απαντηθεί αν η Ν∆ θα είναι αυτοδύναµη και αν ναι, ποια άνεση εδρών θα έχει) θα βρίσκεται σε ένα δίληµµα. Αφού εκ των πραγµάτων το κόµµα του είναι τριφασικό: η πλειοψηφία θα είναι µε τον αρχηγό, αλλά προφανώς θα διατηρούν δυνάµεις και επιρροή σε βουλευτές ο Σαµαράς και, φυσικά, ο Καραµανλής. Και το δίληµµα θα είναι η ισορροπία µεταξύ των τάσεων, ώστε στις πρώτες δυσκολίες να µην ντελαπάρει το νέο κυβερνητικό όχηµα. Σε κάθε αποτέλεσµα του νέου εκλογικού συσχετισµού δυνάµεων αξία έχει και η φορά των πραγµάτων: αυτή εξαρτάται από τις συµµαχίες.

Είτε κυβερνητικές, του πρώτου κόµµατος µε το ΚΙΝΑΛ, που σηµαίνει ένα ισχυρό κεντροδεξιό µέτωπο, είτε αντιπολιτευτικές εφόσον το ΚΙΝΑΛ αποφασίσει να µείνει στην αντιπολίτευση, που σηµαίνει ότι ενδέχεται να αναπτυχθεί ένα «σοσιαλδηµοκρατικού» χαρακτήρα ειδύλλιο µεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ. Αν µη τι άλλο, το καλοκαίρι όντως θα είναι καυτό