Ο δρόµος για την καινοτοµία δεν περνάει από την Ελλάδα...

Ολοι καταλαβαίνουµε ότι αν είναι να βγει η χώρα µας από τη δίνη της βαθιάς οικονοµικής, και κατ’ επέκταση κοινωνικής κρίσης, πρέπει να στηριχτούµε πρώτα στο ανθρώπινο κεφάλαιο που θα φέρει επενδύσεις και θα περιορίσει το καταστροφικό brain drain.

Αιχµή του δόρατος στο ζήτηµα αυτό είναι η καινοτοµία. Πόσο σηµαντική; Οσο η περίφηµη «Σίλικον Βάλεϊ» για τις ΗΠΑ των περασµένων δεκαετιών. Οι επενδύσεις στην έρευνα και την καινοτοµία αναµένεται να δηµιουργήσουν έως και 100.000 νέες θέσεις εργασίας (σε σχετικές δραστηριότητες) µέχρι το 2027, ενώ κάθε ευρώ που επενδύεται από το ευρωπαϊκό πρόγραµµα έρευνας και καινοτοµίας «Ορίζων Ευρώπη» µπορεί να αποφέρει έως και 11 ευρώ σε περίοδο 25 ετών.

Προχθές η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δηµοσιοποίησε συγκριτικό πίνακα καινοτοµίας για το 2019, στον οποίο η χώρα µας καταλαµβάνει την 20ή θέση µεταξύ των 28 κρατών-µελών της ΕΕ. Η επίδοση είναι βελτιωµένη έναντι όλων των προηγούµενων ετών και για το διάστηµα 2011-2019 η Ελλάδα ανήκει στην οµάδα των κρατών που σηµείωσαν τη µεγαλύτερη πρόοδο. Ωστόσο, η χώρα µας εξακολουθεί να βρίσκεται κάτω του µέσου ευρωπαϊκού όρου και διατηρεί τον τίτλο της «µέτρια καινοτόµου» χώρας.

Σύµφωνα µε την ανάλυση του Συνδέσµου Επιχειρήσεων Πληροφορικής & Επικοινωνιών Ελλάδας (ΣΕΠΕ), η θέση της Ελλάδας υπαγορεύει µια στρατηγική στη βάση της οποίας η χώρας µας θα πρέπει να εµβαθύνει την ικανότητά της όσον αφορά την καινοτοµία, να εντοπίσει τους τοµείς στους οποίους απαιτούνται µεταρρυθµίσεις πολιτικής, ώστε να είναι ανταγωνιστική έναντι των άλλων ευρωπαϊκών και διεθνών αγορών. Πρωταθλήτρια Ευρώπης σε θέµατα καινοτοµίας αναδεικνύεται η Σουηδία, ακολουθούµενη από Φινλανδία, ∆ανία και Ολλανδία.

Οι χαµηλότερες βαθµολογίες της Ελλάδας αφορούν, µεταξύ άλλων, τις εξαγωγές προϊόντων µεσαίας και υψηλής τεχνολογίας και τις δαπάνες επιχειρηµατικών κεφαλαίων. Πολλοί οικονοµικοί δείκτες είναι επίσης αρκετά κάτω από τον µέσο όρο της ΕΕ, όπως το µερίδιο απασχόλησης στην παραγωγή υψηλής τεχνολογίας, το µερίδιο κύκλου εργασιών µεγάλων επιχειρήσεων, το µερίδιο προστιθέµενης αξίας αλλοδαπών επιχειρήσεων, οι δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη κ.ά.

Θέλετε και άλλα; ∆εν χρειάζεται, τη γενική εικόνα κρατήστε: πάµε πλέον σχετικά καλά, αλλά µπορούµε -και οφείλουµε- πολύ καλύτερα. Και έχουµε εδώ έναν σαφή οδικό χάρτη για το πώς πρέπει να προχωρήσουµε, ανεξαρτήτως επόµενης κυβέρνησης. Ακούει κανείς;