To µεγάλο φράγµα

Η πλεύση προς τις εκλογές έχει ρυθµιστεί, µε πολλά ή λίγα λόγια, πάντως σχετικά ήσυχα, αλλά το ποτάµι προς την κανονικότητα έχει στο βάθος ένα µεγάλο φράγµα: την κατάσταση της χώρας µετά τις εκλογές. ∆εν είναι µια απλή υπόθεση ή ένας αόριστος φόβος, που ενίοτε χρησιµοποιείται για να «σφίξει τα λουριά» των ψηφοφόρων. Μεγάλα προβλήµατα ενεδρεύουν, που θα συνοδεύσουν τα βήµατα της όποιας κυβέρνησης επιλέξει ο λαός την ερχόµενη Κυριακή.

Οι επιπτώσεις των µνηµονίων παραµένουν και έχουν ήδη υποθηκεύσει το ελληνικό µέλλον. Χρειάζονται πολύ παραπάνω κινήσεις ώστε να µην επαναπαυόµαστε στην πολυδιαφηµισµένη «επαναδιαπραγµάτευση» για τη µείωση της υποχρέωσης για 3,5% πρωτογενές πλεόνασµα τα επόµενα χρόνια.

Τα οικονομικά ζητήµατα έχουν µια προδιαγεγραµµένη πορεία, που δεν καλύπτεται τόσο απλά µε τη µαγική λέξη «επενδύσεις», όπως και µε τον χρησµό «περισσότερες θέσεις εργασίας» ή «ιδιωτικοποιήσεις». Κι αυτό επειδή υπάρχουν πολλά, κυρίως η εµπιστοσύνη και η ταχύτητα της δηµόσιας διοίκησης, που πρέπει να φτάσουν σταδιακά σε υψηλά επίπεδα.

Το ασφαλιστικό ελλοχεύει, µε τον επανυπολογισµό των παλιών συντάξεων, τις αποφάσεις του ΣτΕ, την ανάγκη να στηριχθεί ο ΕΦΚΑ κ.λπ. Μια εγκαιροφλεγής βόµβα που πρέπει να αντιµετωπισθεί σοφά και συναινετικά.

Ο τουρισμός, µια αγελάδα παραγωγική στην οποία οι πάντες προσβλέπουν, χρειάζεται επαγρύπνηση, αφού δεν εξαρτάται µόνον από τις ωραίες θάλασσες, αλλά και από την προϋπόθεση µιας συµφωνηµένης ειρηνικής σχέσης µε τον γείτονα.

Κομβικό, αλλά έργο για πολλές επόµενες κυβερνήσεις, οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι που δουλεύουν σε ξένες χώρες. Είναι µια «αφαίµαξη» την οποία υφίσταται η χώρα και απαιτούνται δράσεις και ενέργειες προς πολλές κατευθύνσεις για να απαλυνθεί.

Παραλείπονται πολλά ακόµη, αλλά το φράγµα πρέπει να ξεπεραστεί χωρίς άλλο ναυάγιο.