Και «κλιµατικό απαρτχάιντ»...

Οσο εµείς και η Ευρώπη λιώνουµε στη ζέστη και κάνουµε δεήσεις για τις πυρκαγιές, ενώ ταυτόχρονα στο Μεξικό πέφτει δυο µέτρα χαλάζι στην έρηµο, ο ΟΗΕ θυµήθηκε τον Οκτώβριο του 2012, όταν ο τροµερός τυφώνας «Σάντι», που είχε ξεκινήσει από την Καραϊβική, χτύπησε τη Νέα Υόρκη.

Στο Μανχάταν, τότε, περίπου 250.000 σπίτια έµειναν χωρίς ρεύµα και σε ολόκληρη τη πολιτεία της Νέας Υόρκης οι άνθρωποι χωρίς ηλεκτρισµό έφτασαν το 1,5 εκατοµµύριο. Το µετρό της µητρόπολης πληµµύρισε και υπέστη τις µεγαλύτερες καταστροφές στη ιστορία του. Το ύψος του νερού ξεπέρασε τα 4 µέτρα στο νότιο Μανχάταν. Εκατοντάδες ήταν οι νεκροί και εκατοµµύρια άνθρωποι έµειναν χωρίς ρεύµα και υγειονοµική περίθαλψη για πολύ καιρό, καθιστώντας τον τυφώνα αυτόν µια από τις µεγαλύτερες καταστροφές που χτύπησαν ποτέ την περιοχή.

Οµως µερικές εταιρείες δεν έπαθαν τίποτα. Μια από αυτές, αναφέρει πρόσφατη έκθεσή του για το κλίµα ο ΟΗΕ, ήταν η γνωστή µας Goldman Sachs, η οποία προστατευόταν από δεκάδες χιλιάδες δικούς της αµµόσακους και από δική της γεννήτρια.

Ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για την ακραία φτώχεια, Φίλιπ Αστον, αναφέρει πως «µια υπερβολική εξάρτηση από τον ιδιωτικό τοµέα µπορεί να οδηγήσει σε ένα σενάριο "κλιµατικού απαρτχάιντ", στο οποίο οι πλούσιοι πληρώνουν για να γλιτώσουν την υπερθέρµανση, την πείνα και τις συγκρούσεις, ενώ ο υπόλοιπος κόσµος αφήνεται να υποφέρει». Κρατήστε: υπερβολική εξάρτηση από τον ιδιωτικό τοµέα.

Οποιος πιστεύει ότι δεν τον αφορούν αυτά είναι κλεισµένος σε έναν µικρόκοσµο που ακόµα και αν ασχολείται µε τις επικείµενες εκλογές, το κάνει µε όρους περασµένων δεκαετιών, ενώ το µέλλον έφτασε και έχει εντελώς διάφορες απαιτήσεις.

Το πολύ να θυµηθεί κανείς το Μάτι και τη Μάνδρα µπροστά στην κάλπη, όµως ελάχιστοι κατανοούν ότι αυτά ήταν προοίµια του εφιάλτη που έρχεται. Τι λένε, λοιπόν, τα κόµµατα για το κλίµα; Τι λέει η Ν∆ που θέλει τον ιδιωτικό τοµέα να υποκαθιστά σχεδόν στα πάντα τις κρατικές λειτουργίες; Τι θα κάνουν; Αµφιβάλλω αν ξέρουν. Κι όµως: η αλλαγή του κλίµατος είναι ζήτηµα βαθιάς πολιτικής και σίγουρα ανθρωπίνων δικαιωµάτων, λόγω του αντίκτυπου που έχει στους ανθρώπους. Οι οποίοι δεν είναι Goldman Sachs ώστε να αντιµετωπίζουν µε ίδια µέσα τις καταστροφές.