Οι προκλήσεις για Μητσοτάκη και Τσίπρα

Οι τελευταίες εκτιµήσεις δείχνουν ότι θα υπάρχει µια ισχυρή εντολή στην κυβέρνηση αλλά και µια ισχυρή αντιπολίτευση. Το µεγάλο στοίχηµα για τον νέο πρωθυπουργό της χώρας δεν θα είναι η σύγκριση µε τους προκατόχους του. Θα είναι ο πρώτος µετά τη µνηµονιακή δεκαετία. Θα κριθεί ουσιαστικά από την ικανότητά του να οδηγήσει τη χώρα σε ένα ασφαλές µονοπάτι ανάπτυξης. Ήδη ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε πέρα τους «βαρώνους» του κόµµατός του. Τώρα πρέπει να απαλλαγεί και από τα «βαρίδια».

Και δεν νοείται ανάπτυξη αν δεν λυθούν δύο βασικά θέµατα, που παρά τα βήµατα εκσυγχρονισµού που έγιναν, πόρρω απέχουν από τα ευρωπαϊκά στάνταρ. Το ένα είναι ο χρόνος απονοµής δικαιοσύνης που είναι απαράδεκτα αργός. Και το άλλο το αργοκίνητο και η αναποτελεσµατικότητα της δηµόσιας διοίκησης.

Μιας διοίκησης που παρά τις βελτιώσεις και τα πολλά «ηλεκτρονικά» της βήµατα, είναι επίσης πολύ µακριά από κάτι αποδεκτό από τον µέσο πολίτη. Αν σε αυτά τα δύο κοµβικά ζητήµατα προστεθούν και τα αµιγώς οικονοµικά (µείωση φορολογίας, αποτελεσµατικός έλεγχος της φοροκλοπής, ιδιαίτερα του ΦΠΑ, διευκόλυνση των επενδύσεων µε τις περίφηµες fast track διαδικασίες κ.λπ.), τότε θα µπορούσε να δοθεί και ένα αποφασιστικό χτύπηµα στην ανεργία, που εξακολουθεί να είναι το µείζον πρόβληµα της ελληνικής κοινωνίας και κάθε οικογένειας.

Από την άλλη, ένας δυνατός σε σχέση µε τις ευρωεκλογές Τσίπρας µπορεί να θεωρηθεί αυτοδικαίως ο επικεφαλής της νέας Κεντροαριστεράς. Αρκεί να τη φτιάξει. Να τολµήσει, δηλαδή, αυτό που δεν έκανε µετά τη νίκη του τον Σεπτέµβριο του 2015. Να απαλλαγεί από τα δικά του «βαρίδια», κάνοντας ένα ανοιχτό κόµµα, σοσιαλιστικό, σοσιαλδηµοκρατικό, που θα µπορεί να παίξει ισχυρό ρόλο είτε από τη θέση της αξιωµατικής αντιπολίτευσης είτε µελλοντικά από τη θέση του οδηγού της χώρας, αφού στις δηµοκρατίες η εναλλαγή στην εξουσία είναι το απαραίτητο οξυγόνο.

Ένα κόµµα που θα αντιπολιτεύεται προτείνοντας, που δεν θα φοβάται να συµφωνεί στα λογικά και συµφέροντα για τη χώρα νοµοσχέδια. Ζούµε εκ των πραγµάτων σε µια µεταβατική περίοδο και εποχή. Οπου όλα αλλάζουν µε την ταχύτητα του φωτός. Και το πολιτικό µας σύστηµα, οι δύο βασικοί πυλώνες του, πρέπει να εξαγάγουν από τη δεκαετή περιπέτεια της κρίσης, που «έφαγε» το ένα τέταρτο του ΑΕΠ της χώρας, εκείνα τα συµπεράσµατα που θα οδηγήσουν οριστικά το παρελθόν και τις αµαρτίες του στις ελληνικές καλένδες. Αλλιώς, επειδή µε τον «διάβολο» δεν κάνεις συµφωνίες, µπορεί στη «γωνία» να περιµένει ένα πισωγύρισµα µε τραγικές συνέπειες.