Η «κατάρα» του Βενιζέλου

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος το είχε πει εγκαίρως: Το ΚΙΝΑΛ δεν µπορεί να γίνει ένα ΚΚΕ του Κέντρου, ούτε ο στόχος του πρέπει να είναι αποκλειστικά η επιβίωσή του. Το επανέλαβε και στην πρώτη δηµόσια εµφάνισή του µετά την αποµάκρυνσή του από τη Χαριλάου Τρικούπη. Τότε όµως ελάχιστοι έδωσαν σηµασία στην ουσία µιας τέτοιας προειδοποίησης, αποδίδοντας στην πικρία του και στον θυµό του τις βολές κατά της ηγεσίας.

Εχει γίνει λοιπόν το ΚΙΝΑΛ ένα κεντρώο ΚΚΕ; ∆ηλαδή ένα µικροµεσαίο κόµµα που έχει µεν άποψη και γραµµή, αλλά δεν καθορίζει τις εξελίξεις, ούτε µπορεί να έχει κάποιον καίριο ρόλο σε αυτές; Η απάντηση που δίνουν οι αναλυτές είναι πως το ΚΙΝΑΛ κινδυνεύει να βρεθεί σε µια τέτοια κατάσταση.

Οχι γιατί διαγράφει ανενεργά στελέχη του µε ταχύτητες Περισσού, ούτε γιατί αποκαθηλώνει πρώην αρχηγούς του το πρωινό ενός Σαββάτου µέσα στο κατακαλόκαιρο. Ούτε επίσης γιατί χαρακτηρίζει ως τυχοδιώκτες και γυρολόγους όλους όσοι φεύγουν από τους κόλπους του, χωρίς να προβληµατιστεί ποτέ γιατί αποχωρούν.

Ούτε καν γιατί αντιµετωπίζει ως «εχθρούς» δηµοσιογράφους που δεν είναι αρεστοί στον πυρήνα της ηγεσίας, αντιδρώντας µε δυσανεξία στην κριτική. Πιθανότατα το ΚΙΝΑΛ τείνει να εξελιχθεί σε ένα «ΚΚΕ του Κέντρου» για λόγους που δεν σχετίζονται ούτε µε το εκλογικό ποσοστό του, σταθερά µονοψήφιο µε διακυµάνσεις από το 2014 και έπειτα. Ασχέτως του ότι ένα παραδοσιακό στέλεχός του -που τώρα βρίσκεται σε απόσταση- είχε αρθρογραφήσει πριν από χρόνια για το ΠΑΣΟΚ διαπιστώνοντας πως «το µέγεθος µετράει».

Το ΚΙΝΑΛ µετά το εκλογικό αποτέλεσµα της 7ης Ιουλίου έχει µείνει χωρίς ρόλο. Η Νέα ∆ηµοκρατία κατακτώντας την αυτοδυναµία δεν χρειάστηκε τη συµβολή του στην κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ αποσπώντας τετραπλάσια ποσοστά από εκείνο αναδεικνύεται ως ο κεντρικός πόλος της Κεντροαριστεράς και εκ των πραγµάτων ο πολιτικός χώρος που θα «κυνηγάει» την κυβέρνηση στη Βουλή από τα έδρανα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης. Ο κοινοβουλευτικός ΣΥΡΙΖΑ όµως του 2012 είναι παρελθόν. Περνώντας από τις δαγκάνες της εξουσίας έχει ωριµάσει και είναι αµφίβολο εάν θα αφήσει χώρο στα υπόλοιπα κόµµατα για δυναµική παρουσία ακόµη και από τη θέση της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης». Οι συνθήκες επιβάλλουν αναθεωρήσεις.