«Σαν µε λυπηθείς λιγάκι, πες µου για τον Πιερρακάκη...»

Αν έχεις µάνα και πονείς, πες µου ποιος είναι ο Πεπονής» έγραψε κάποιος, όταν ο µακαριστός Σάκης Πεπονής διορίστηκε διευθυντής του ΕΙΡ από τον Παπανδρέου Α’, τον Γηραιό.

«Σαν µε λυπηθείς λιγάκι, πες µου για τον Πιερρακάκη» ανέκραξα, αναζητώντας πληροφορίες για τον υπουργό της Ν∆ που µίλησε για σχοινί στο σπίτι του κρεµασµένου. Ητοι, κήρυξε «Ανένδοτο», έστω και ψηφιακό, την ηµέρα της ορκωµοσίας του. ∆ύο τινά συµβαίνουν: (α) Ή ο κ. Πιερρακάκης αγνοεί τι ήταν ο «Ανένδοτος». (β) ’Η το γνωρίζει, αλλά παραβλέπει ότι η Ν∆ είναι η θυγατέρα της ΕΡΕ, εναντίον της οποίας κηρύχθηκε ο «Ανένδοτος» από τον Παπανδρέου Α’.

Στο Χάρβαρντ που φοίτησε ο νέος υπουργός δεν έχουν λόγο να διδάσκουν ότι «Ανένδοτο αγώνα» ονόµασε ο Παπανδρέου Α’ την προσπάθεια να ακυρωθούν οι εκλογές βίας και νοθείας του 1961, µε τις οποίες επανεξελέγη πρωθυπουργός ο Καραµανλής Α’. Επειδή όµως στη Ν∆ όχι απλώς διατέλεσαν αρχηγοί -και πρωθυπουργοί των κυβερνήσεών της- ο Καραµανλής Α’ ο Σµιχτοφρύδης και ο Καραµανλής Β’ ο Συνεσταλµένος, αλλά ήδη στην κυβέρνησή της συµµετέχει ο Καραµανλής Γ’ ο Νεότερος, είναι σόλοικο να µιλά κανείς για «Ανένδοτο» ως υπουργός της Ν∆. Υπάρχουν όµως και δύο σηµεία -πέραν της Ιστορίας- που αφορούν τη σηµασία του όρου και το πολιτικό πλαίσιο µέσα στο οποίο χρησιµοποιείται. «Ανένδοτος» είναι αυτός που δεν ενδίδει.

«Ανένδοτος» αγώνας είναι εκείνος που δεν θα σταµατήσει µέχρι αυτός που τον διεξάγει, να δικαιωθεί ή να πέσει (κάτι σαν «ελευθερία ή θάνατος», δηλαδή). Ο κ. Πιερρακάκης «κήρυξε» «ανένδοτο» αγώνα εναντίον της γραφειοκρατίας. Aρα, θα τον συνεχίσει µέχρι να πέσει ή να νικήσει τη γραφειοκρατία. Μήπως κάποιος να ενηµερώσει τον νέο -και νεαρό- υπουργό ότι είναι ο εκατοστός που υπόσχεται την «πάταξη» της γραφειοκρατίας;

∆ιότι η «γραφειοκρατία» είναι απλώς ένας όρος. Εκείνο που υπάρχει είναι εκατοντάδες χιλιάδες υπάλληλοι µαθηµένοι να εργάζονται µε έναν συγκεκριµένο τρόπο. Συνεπώς, ο «ψηφιακός ανένδοτος» αφορά την αλλαγή νοοτροπίας. Ή των υπαλλήλων ή του υπουργού. Από τη µία είναι ο κ. Πιερρακάκης που επιδεικνύει το κινητό του, άγνοια κινδύνου και αισιοδοξία, και από την άλλη 700.000 δηµόσιοι λειτουργοί που χαµογελούν ειρωνικά. Για «άπελπι» τον βλέπω τον αγώνα, όχι για «ανένδοτο».