Θάλαττα, θάλαττα

Η κραυγή «Θάλαττα, θάλαττα!» είναι η ιστορική φράση που ήχησε ως ανακουφιστική ανάσα της λήξης των δεινών που δοκίµασαν οι δέκα χιλιάδες Ελληνες µισθοφόροι, οι λεγόµενοι Μύριοι, κατά την επιστροφή τους από την αχανή Ασία στην Ελλάδα.

Ο ιστορικός Ξενοφώντας, που µας διέσωσε το ιστορικό τούτο γεγονός, ήταν Αθηναίος, µαθητής τού Σωκράτη. Ολα αυτά συνέβαιναν στην αρχαία Ελλάδα. Ωστόσο, και στη σύγχρονη Ελλάδα οι µισοί και παραπάνω πολίτες θα αναφωνήσουν και πάλι «Θάλαττα, θάλαττα!» καθώς, σύµφωνα µε έρευνα της Eurostat, ποσοστό 53,6% δεν µπορεί να διαθέσει χρήµατα ούτε για µία εβδοµάδα διακοπές κατά τη διάρκεια του έτους.

Για κάποιους λίγες µέρες, για άλλους ολόκληρος ο Αύγουστος και για µερικούς τµηµατική. Οποια µορφή και να έχει η καλοκαιρινή τους άδεια, οι εργαζόµενοι σε δηµόσιο και ιδιωτικό τοµέα κανονικά θα έπρεπε να κάνουν πλάνα διακοπών. Εστω µε µια φέτα καρπούζι για µεσηµεριανό, να βουλιάζουν τα πόδια τους στην άµµο και να κάνουνε πύργους για να φχαριστήσουν τους πιτσιρικάδες τους. Μακροβούτια µε «σόδα» κρατώντας µέσα στο νερό την αναπνοή, ψάθινα καπέλα για τον καυτό ήλιο και µια αναπαυτική ξαπλώστρα για ραχάτι.

Αµ, δε! Τα ρηµάδια δεν φτάνουν. Φέτος την άδειά τους θα την περάσουν οι µισοί και βάλε Ελληνες στο… µπαλκόνι.

Αλλά και κάποιοι που θα κατορθώσουν να πάνε λίγες µέρες στη Μύκονο θα διαπιστώσουν ότι όλες οι ξαπλώστρες που βρίσκονται µπροστά στο κύµα είναι… ρεζερβέ. Στην αρχή θα νοµίζουν ότι κάποιος τους κάνει πλάκα. Ο ηλιοκαµένος σερβιτόρος όµως που θα τρέχει µε τον δίσκο πάνω κάτω προσφέροντας παγωµένα Μοχίτο θα επιµένει. «∆εν µπορείτε να ξαπλώσετε εδώ. Υπάρχει κράτηση» θα ξαναπεί µε έµφαση αυτήν τη φορά και µε τα µάτια γουρλωµένα. Μα τι έγιναν ξαφνικά οι παραλίες; Το Θέατρο «Μουσούρη» να χρειάζεται να κάνεις κράτηση για την παράσταση «Ο µπακαλόγατος»;

Οι βουτιές στα γαλανά νερά κοστίζουν ακριβά. Τι κι αν υπάρχει οικονοµική κρίση. Οι τιµοκατάλογοι είναι στην… κρίση του µαγαζάτορα που έχει στην εκµετάλλευσή του την παραλία και «βαράει» κανονικά τις τιµές. Από τον Αγιόκαµπο µέχρι την Ψαρού και από την Αφυτο µέχρι την Παχιά Αµµο.

Με βότσαλο, χαλίκι, µε δέντρα και σκιά, µε αύρα θαλασσινή και πνοή πελαγίσια. Με αλµύρα και µελτέµια, µε απλωµένα δίχτυα και καΐκια. Υπέροχες ελληνικές παραλίες για τους απανταχού παραθεριστές. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι ένας στους τέσσερις Ελληνες είναι άνεργος, ότι οι µισθοί κουτσουρεύτηκαν και τα µειωµένα ωράρια εργασίας παίρνουν µορφή επιδηµίας, τελικά µόνο από τη σεζλόνγκ µπορείς να έχεις… µια θέση στον ήλιο