Απαιτούνται χειρισµοί µεγάλης ακρίβειας

Οι προειδοποιήσεις των θεσµών είναι πολλές και διαφορετικές. Ωστόσο, όλες κινούνται προς µια κατεύθυνση: Αν θέλει η κυβέρνηση να διαφοροποιήσει το µείγµα δηµοσιονοµικής πολιτικής, θα πρέπει να το κάνει µε τρόπο που να εξασφαλίζει πως µε τον προϋπολογισµό του 2020 δεν θα θιχτεί το «ιερό δισκοπότηρο», δηλαδή ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασµα 3,5% του ΑΕΠ.

Ο δρόµος δεν είναι στρωµένος µε ροδοπέταλα και απαιτούνται χειρισµοί µεγάλης ακρίβειας -χειρουργικοί, θα έλεγε κανείς- προκειµένου να βρεθεί µια χρυσή ισορροπία µεταξύ της ανάγκης για φοροελαφρύνσεις και της δηµοσιονοµικής πειθαρχίας. Προς το παρόν τα όρια και τα περιθώρια παραµένουν θολά. Θα πρέπει, όµως, να ξεκαθαρίσουν τις επόµενες µέρες και εβδοµάδες, καθώς η κυβέρνηση έχει δεσµευθεί να καταθέσει το νέο φορολογικό νοµοσχέδιο µέχρι τις 10 Αυγούστου, ενώ µέχρι τις αρχές Οκτωβρίου πρέπει να «κλειδώσει» ο δηµοσιονοµικός σχεδιασµός µε το προσχέδιο του προϋπολογισµού του 2020.

Ενας προϋπολογισµός που, όπως µας είπε χθες ο κ. Ρέγκλινγκ, έχει λάβει ήδη διαβεβαιώσεις πως θα σέβεται τους συµφωνηµένους δηµοσιονοµικούς στόχους. Και όπως πάλι είπε ο κ. Ρέγκλινγκ, εάν, για παράδειγµα, θέλουµε χαµηλότερους φορολογικούς συντελεστές, θα πρέπει να διευρύνουµε τη φορολογική βάση. Τι θα σηµάνει αυτό για το αφορολόγητο, την αρχιτεκτονική της νέας φορολογικής µεταρρύθµισης, για το 2020 και τις επόµενες χρονιές, αλλά και για τη δυνατότητα µέσω φοροελαφρύνσεων να τονωθεί η διαδικασία της ανάκαµψης που είναι και το µεγάλο «κλειδί» για όλα, µένει να φανεί. Και θα φανεί πολύ σύντοµα