Εξίσωση της αγκινάρας και γίγαντες Πρεσπών

Ας υποθέσουμε ότι ένας ξένος επισκέπτης αποπειράται να βάλει στο μπλοκάκι του τα πολιτικά δεδομένα της ελληνικής πραγματικότητας τις τελευταίες ημέρες. Λογικά θα προσπαθήσει να σκεφτεί σχεδόν μαθηματικά και να βάλει κάτω τις εξισώσεις. Και να εξαγάγει ένα συμπέρασμα που να βοηθά στην κατανόηση της σημερινής πραγματικότητας. Οταν φτάσει σε αυτό, θα πρέπει να έχει ιδιαιτέρως ανεπτυγμένο το βρετανικό φλέγμα για να μην το διατυπώσει με λόγια που θα μπορούσε να το κατανοήσει ο καθένας μας. Μια πιθανή πρώτη προσέγγιση, βάσει των γνωστών και δημοσιευμένων πτυχών, όπως πρέπει να συμβαίνει στις λεγόμενες «κανονικές χώρες», είναι: Ο πρωθυπουργός είχε σοβαρό πρόβλημα με τη στάση του Π. Καμμένου στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ο Π. Καμμένος φέρεται να προσπέρασε τον πρωθυπουργό και να έπαιξε προσωπικό παιχνίδι στις ΗΠΑ. Ο Νίκος Κοτζιάς, ως εκ των βασικών εμπνευστών και υποστηρικτών της Συμφωνίας των Πρεσπών, είχε ακόμα μεγαλύτερο θέμα. Μέχρι εδώ βγαίνει ένα κάποιο νόημα. Ο Νίκος Κοτζιάς συγκρούεται με τον Πάνο Καμμένο στη Βουλή και τον κατηγορεί ότι παίζει παιχνίδι με σκοπό απο-κλειστικά και μόνο την προσωπική του πολιτική επιβίωση. Ο Πάνος Καμμένος τον κατηγορεί, σύμφωνα με τα όσα ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, ότι «κακοδιαχειρίστηκε κονδύλια του ΥΠΕΞ». Στην ίδια, προσφιλή του εδώ και δεκαετίες μέθοδο είχε καταφύγει και προ ημερών εναντίον μίας εκ των βασικότερων φιλοκυβερνητικών εφημερίδων, όταν οι σχέσεις τους χάλασαν, πάλι λόγω της κριτικής για την πρωτοβουλία του στις ΗΠΑ να παρουσιάσει το δικό του σχέδιο ως αντιπρόταση στη Συμφωνία των Πρεσπών. «Εξυπηρετεί συμφέροντα για πολλά λεφτά» είπε. Εν συνεχεία, καταγράφεται ένα αμήχανο time out με -δημοσίως τουλάχιστον- τον πρωθυπουργό να τηρεί ουδέτερη στάση. Μετά ο πρωθυπουργός συνέφαγε με τον Πάνο Καμμένο στη Λέσχη Αξιωματικών και ακολούθησε ό,τι ακολούθησε με κορύφωση την παραίτηση του Νίκου Κοτζιά, ο οποίος, είναι αλήθεια, έχει στο πολιτικό του ενεργητικό επιλογές που ανοίγουν πολλές και αντιφατικές συζητήσεις. Και μετά το σίριαλ με την επιστολή του, την οποία ο ίδιος κάλεσε τον πρωθυπουργό να δώσει στη δημοσιότητα και ο πρωθυπουργός αρνήθηκε, με το σκεπτικό ότι είναι προσωπική. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, όταν ο πρωθυπουργός έφαγε με τον Π. Καμμένο, το μενού περιελάμβανε από αγκινάρες μέχρι κοντοσούβλι με πατάτες, αφού είχε προηγηθεί σαρδέλα φούρνου και πέρκα με πατατοσαλάτα. Ολίγον αταίριαστο ακούγεται, αλλά ουσιαστικά το μενού ήταν έμπνευση που αντικατοπτρίζει μεταφορικώς το σκηνικό των ημερών, καθώς και τις σχέσεις των πρωταγωνιστών. Ακατανόητες, ασύμβατες, μπερδεμένες και αταίριαστες. Στις πολιτικές συγκυρίες, όμως, όπως και στις εξισώσεις, υπάρχει σχεδόν πάντα η λύση. Και δεν είναι άλλη από την ειλικρίνεια και την αλήθεια, δίχως μυστηριώδεις περικοκλάδες. Τα μπερδεμένα κουβάρια έχουν την πιο περίεργη (έως και ύποπτη) απάντηση. Οποιος έχει τολμήσει την απόλυτη αλήθεια, έχει βγει κερδισμένος. Μπορεί όχι αμέσως, αλλά έχει εισπράξει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τα εύσημα της Ιστορίας. Αν τον ενδιαφέρουν, βεβαίως…