Το µήνυµα της Τεχεράνης

Η κατάληψη από τους Φρουρούς της Επανάστασης στα Στενά του Ορµούζ ενός τάνκερ υπό βρετανική σηµαία αποτελεί πρώτα απ’ όλα απάντηση στην κατάληψη από Βρετανούς πεζοναύτες στα ανοιχτά του Γιβραλτάρ ιρανικού τάνκερ µε την κατηγορία παραβίασης του εµπάργκο που έχει επιβληθεί στη Συρία. Το µήνυµα δεν αφορά µόνο τη Βρετανία, αλλά τις χώρες-µέλη της ΕΕ συνολικά, ώστε να µην καταστήσουν τη διαφοροποίηση της στάσης τους απέναντι στο Ιράν από τις ΗΠΑ όµηρο των διαπραγµατεύσεων για το διατλαντικό εµπόριο µε την Ουάσιγκτον και της προοπτικής της διατλαντικής σχέσης συνολικά.

Είναι προφανές ότι η Βρετανία, η οποία έχει διαφωνήσει µε την πολιτική Τραµπ απέναντι στο Ιράν και προσπαθεί να συντονίσει τη δράση της µε τη Γαλλία και τη Γερµανία στην παράκαµψη των κυρώσεων που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ στο Ιράν, προσπάθησε µε την κατάληψη του ιρανικού τάνκερ να κρατήσει ισορροπίες και µε την αµερικανική πλευρά. Το επεισόδιο στο Γιβραλτάρ δεν σχετίζεται µε τις κυρώσεις που επέβαλε ο Τραµπ στο Ιράν, αλλά µε το εµπάργκο που έχει επιβληθεί στο καθεστώς Ασαντ, µια αιτιολογία προφανώς προσχηµατική.

Οποια και αν είναι η πολιτική βούληση των Ευρωπαίων να µην προσδεθούν αυτόµατα στην πολιτική Τραµπ αλλά και να διασώσουν τη συµφωνία για τον διεθνή έλεγχο του πυρηνικού προγράµµατος της Τεχεράνης, τα περιθώρια της Γηραιάς Ηπείρου είναι περιορισµένα. Μπροστά στο δίληµµα να χάσουν την αγορά των ΗΠΑ ή του Ιράν, η επιλογή κρατών και εταιρειών της ΕΕ είναι µάλλον αυτονόητη...

Το Ιράν στέλνει µήνυµα ότι µια διαφοροποίηση των Ευρωπαίων χωρίς πραγµατικό αντίκρισµα δεν το ενδιαφέρει. Ο µεγάλος κίνδυνος για την Τεχεράνη είναι η αργή, αλλά σταθερή αποδοχή της επιθετικής πολιτικής Τραµπ, που σε πρώτη φάση στοχεύει στη διεθνή αποµόνωση του Ιράν ως κανονικότητας. Στα Στενά του Ορµούζ η κατάσταση µπορεί ανά πάσα στιγµή να ξεφύγει από κάθε έλεγχο, µε απρόβλεπτες συνέπειες.