Σύνθημα για το Πολυτεχνείο: Λεφτά, Πτυχία, Επιτυχία

Λυπάµαι που ήµουν τόσο παιδί ώστε µε πήρε νωρίς ο ύπνος, µα ίσως καλύτερα που δεν είδα τον πατέρα µου να ξεπορτίζει µέσα στη µαύρη νύχτα.

Είχε προηγηθεί η Νοµική, αυτήν τη θυµάµαι καλά γιατί ήταν µεσηµέρι. Στην ταράτσα η ξαδέλφη µου, η ∆όκη, ούρλιαζε µε τους συµφοιτητές της κάτι ακατανόητα συνθήµατα. Πάντως κατάφερα να τη διακρίνω από τη γωνία της Σίνα µε τη Σόλωνος όπου στεκόµασταν και τη χαιρέτισα. Εκείνη µάλλον δεν µε είδε, ήταν όµως τόσο ενθουσιασµένη που φαινόταν να λάµπει.

Επτά χρόνια αργότερα, το 1980, οι πορείες για την επέτειο ήταν ακόµα παράνοµες και παίρναµε απουσίες ή αποβολή αν κατεβαίναµε. Στη γειτονιά µου µάλιστα υπήρχε ισχυρός πυρήνας φασιστών και δεκάδες από αυτούς µας περίµεναν στο άλσος όπως βγαίναµε µε τα στεφάνια µας από το Λύκειο και µας κυνηγούσαν όσο µπορούσαν.

Ηταν η ίδια χρονιά που η Αστυνοµία σκότωσε τον Κουµή και την Κανελλοπούλου. ∆εν ξέρω αν είδα τους νεκρούς, είδα πάντως δεκάδες άγνωστους, φίλους και συµµαθητές µου στα αίµατα.

Η ζωή το έφερε κατόπιν έτσι ώστε µέχρι πρόπερσι δεν υπήρξε πορεία του Πολυτεχνείου στην οποία να ήµουν απών. Μόνο που αυτό που τότε γινόταν από τον πόθο της ελευθερίας που µας µπόλιασαν τα µεγαλύτερα αδέρφια µας, τώρα επαναλαµβανόταν λόγω δουλειάς. Προφανώς δεν είναι ίδιο να συµµετέχεις σε µια πορεία και να περιγράφεις τα γεγονότα της. Οµως είναι διδακτικό. Πρέπει να ήταν το 1997; Ηδη η πορεία του Πολυτεχνείου είχε εκφυλιστεί.

Κάποιοι φοιτητές µε χιούµορ παράφρασαν το «Ψωµί, Παιδεία, Ελευθερία» και προχωρούσαν φωνάζοντας «Λεφτά, Πτυχία, Επι-τυχία!». Το ίδιο σύνθηµα είχα ξανακούσει νωρίτερα εκείνη τη χρονιά. Στις φοιτητικές εκλογές που είχαν γίνει πια φάρσα, κάπου ανάµεσα στα τραπεζάκια της ∆ΑΠ µε τις εκδροµές για Μύκονο και της Πανσπουδαστικής µε µπροσούρες κατά του Αρσένη – ήταν η εποχή τού «Κάτσε καλά, Γεράσιµε».

Μετά ήρθε η κρίση και πού να φωνάξεις, πια, για λεφτά και επιτυχία. Τα δε πτυχία µετανάστευσαν στο εξωτερικό. Ηρθε και ο υπόδικος χρυσαυγίτης Λαγός να λέει µέσα στη Βουλή ότι δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο. Και κάπως έτσι κατάλαβα πως όποιος αντιστέκεται στο µάθηµα της Ιστορίας θα υποστεί αργά ή γρήγορα το δάγκωµα της ειρωνείας.