Παιδεία και βραστά αβγά

Από τόσα που λέχθηκαν αυτήν την εβδοµάδα, µε κυβέρνηση και αντιπολίτευση του κουτιού, συγκράτησα την υπόσχεση της κυρίας Κεραµέως να προστεθούν στο πρόγραµµα των σχολείων πρακτικά µαθήµατα, ώστε να µαθαίνουν τα παιδιά πώς να κυκλοφορούν στον δρόµο. Πιστεύω ότι το να µάθει το παιδί να µου δίνει τη θέση του στο λεωφορείο είναι το σηµαντικότερο µάθηµα.

Το να μη μάθει να µετράει δεν πειράζει και τόσο. Θα του το διδάξει µε την πρώτη του φορολογική δήλωση ο κ. Σταϊκούρας, ακριβώς όπως µέχρι τώρα µας δίδαξε ο κ. Τσακαλώτος. (Οσάκις, κύριε καθηγητά µου, εξέδιδες εκκαθαριστικό, να ξέρεις ότι περνούσα τη νύχτα κάθιδρος απαγγέλλοντας τη θεωρία των γεωµετρικών τόπων.)

Κι αν το παιδί δεν µάθει να διαβάζει, πάλι δεν χάθηκε ο κόσµος. Πόσοι και πόσοι που πήραν κάποτε πτυχίο κατέστησαν αναλφάβητοι διότι δεν απαιτούσε διάβασµα το επάγγελµά τους. Στην τελική, όλοι πλέουµε πλησίστιοι προς την άνοια, όπου ουκ εστί διάβασµα και πολλαπλασιασµός. Αλλά οι πρακτικές γνώσεις είναι µεγάλο εφόδιο για τη ζωή.

Μια παράκληση μόνο, κυρία Κεραµέως µου. Ας µπει στο πρόγραµµα να διδάσκονται οι µαθητές την οµελέτα και τα βραστά αβγά, µια γνώση που λείπει από τη νεολαία µας. Πενήντα δύο χρόνια πέρασαν από τότε που είδα το «To Sir with Love» και εξακολουθώ να θαυµάζω την πρακτικότητα του Σίντνεϊ Πουατιέ, ο οποίος αντιλήφθηκε ότι τα Μαθηµατικά δεν ήταν για τους µαθητές του και τους έµαθε να µαγειρεύουν οµελέτα.

Μακάρι να το είχε κάνει ο µακαρίτης ο καθηγητής µας των Μαθηµατικών, ο επιλεγόµενος «Κουφός», αντί να διδάσκει µαταίως τον κύκλο του Οϊλερ εις ώτα µη ακουόντων. Η µοναδική χρησιµότητα που είχε ο εν λόγω κύκλος ήταν οσάκις υποβάλλω περιοδική δήλωση ΦΠΑ, να περνώ τη νύχτα µου κάθιδρος, ζωγραφίζοντας κυκλάκια.