Δύο διαφορετικές αντιλήψεις

Συµπαγής δοµή µε σαφή και αποτελεσµατικό ελεγκτικό µηχανισµό ή πρωθυπουργικές υπερεξουσίες; Εχει ήδη προσδιοριστεί σε αυτό το δίπολο ένα από τα αντικείµενα της πολιτικής αντιπαράθεσης που θα υπάρξει το επόµενο διάστηµα. Η σχετική κριτική της αντιπολίτευσης ξεκίνησε από τις πρώτες ηµέρες, όταν ο Κ. Μητσοτάκης ανέλαβε τον έλεγχο της ΕΥΠ και του ΑΠΕ. Συνεχίστηκε όταν αναλύθηκε η νέα δοµή του κυβερνητικού σχήµατος και εντοπίστηκαν οι ρόλοι υπουργών και υφυπουργών. Επίσης όταν ανακοινώθηκαν οι νέοι γενικοί γραµµατείς, όπου καταγράφηκε σηµαντικός αριθµός πρώην συνεργατών του πρωθυπουργού. Ολοκληρώνεται τώρα µε τη νέα κρατική δοµή που εισηγείται το πρώτο κυβερνητικό νοµοσχέδιο, µε τον ΣΥΡΙΖΑ να µιλά για αρχή ενός ανδρός.

Η κυβέρνηση έχει τις δικές της απαντήσεις. Μιλά για την αναγκαιότητα µιας ταχύτατης ανάπτυξης του κυβερνητικού σχεδίου προκειµένου να «πιαστούν» αριθµητικοί στόχοι καθοριστικοί για την οικονοµία. Αναφέρεται στον εκσυγχρονισµό και στην ψηφιακή διαµόρφωση των ενδοκυβερνητικών σχέσεων που θα οδηγήσουν σε µείωση της γραφειοκρατίας, αλλά κυρίως σε τακτικούς ελέγχους προόδου. Μια τακτική που συµβολίζουν και οι επισκέψεις του πρωθυπουργού ανά υπουργείο. Η κυβέρνηση δεν αρνήθηκε ποτέ τον αυξηµένο πολιτικά ρόλο του προέδρου της Νέας ∆ηµοκρατίας, από το βράδυ µάλιστα της 7ης Ιουλίου που γινόταν λόγος και για προσωπική επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κυβέρνηση και αξιωµατική αντιπολίτευση στο αφήγηµά τους έχουν πειστικά στοιχεία και µεγάλες διαφορές αντίληψης.

Υπάρχει όµως κάτι κοινό και στις δύο ερµηνείες. Με τον δικό της τρόπο η κάθε πλευρά πιστοποιεί το «άρρηκτο, αδιαίρετο και οµοούσιο» του Μεγάρου Μαξίµου µε την κυβερνητική δοµή. Μάλιστα, σε µεγάλο εύρος, µέχρι και τον γραµµατέα στο τελευταίο τη τάξει υπουργείο. Αυτό πρακτικά σηµαίνει πως από κάθε επιµέρους κυβερνητικό επίτευγµα ο πρωθυπουργός αξιώνει αυτόµατα ένα µεγάλο µερίδιο αναγνώρισης, ως καθοδηγητής, εµπνευστής και οργανωτής. Φυσικά όµως και υπάρχει και η ανάποδη πλευρά αυτού του νοµίσµατος: Κάθε ατόπηµα, παραστράτηµα, λάθος ή οτιδήποτε χειρότερο, όπως και τα µεσοστάδιά τους, πάνε κατευθείαν -µέσω των κυβερνητικών νευρώνων- στο ίδιο µέρος. Με λίγα λόγια, η διευρυµένη εξουσία σηµαίνει αντίστοιχα σηµαντικές δυνατότητες, ενισχυµένες δεσµεύσεις αλλά και αναπόφευκτο, όσο και µεγάλο µερίδιο ευθύνης.