Το στοίχημα του ΚΙΝΑΛ: και μαζί (με τη ΝΔ) και χώρια…

Αν και η πολιτική ιστορία, πρόσφατη και παλαιότερη, μεταδίδει το μήνυμα ότι όποιος πατάει σε δύο βάρκες συνήθως καταλήγει στο νερό, το Κίνημα Αλλαγής δείχνει να έχει άλλη γνώμη: ισορροπώντας ανάμεσα στη στήριξη και στην απόρριψη των κυβερνητικών πρωτοβουλιών, φαίνεται να θεωρεί ότι με αυτό τον τρόπο κατοχυρώνει την αυτοτελή παρουσία του στο πολιτικό σκηνικό και αντιμετωπίζει την εντεινόμενη πίεση του διπολισμού.

«Ντουμπλ φας»

Δείγμα γραφής υπάρχει και είναι εύγλωττο: στην περίπτωση του νομοσχεδίου για το «επιτελικό κράτος» η Χαριλάου Τρικούπη συναγωνίζεται σε αντιπολιτευτική ένταση τον ΣΥΡΙΖΑ. Μιλάει για παλινόρθωση του κομματικού κράτους, παράκαμψη θεσμικών διαδικασιών, όπως η διαβούλευση, και επισημαίνει την υπερσυγκέντρωση εξουσιών στο πρόσωπο του πρωθυπουργού.

Αντίθετα, στην περίπτωση της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, το ΚΙΝΑΛ δείχνει να αδιαφορεί για τους συμβολισμούς που εκπέμπει η συγκεκριμένη επιλογή και να υποτιμά το γεγονός ότι το άσυλο «κουμπώνει» στο παζλ «του νόμου και της τάξης». Οχυρώνεται έτσι πίσω από τον νόμο Διαμαντοπούλου και συναινεί στην κατάργησή του ασύλου, παρά τις ισχυρές επιφυλάξεις που εκφράζουν δημόσια στελέχη του Κινήματος.

Θα επιμείνει, άραγε, το ΚΙΝΑΛ σ’ αυτή την… «ντουμπλ φας» γραμμή  ή θα επικρατήσουν άλλες σκέψεις; Η ρητορική που επελέγη να προταχθεί στη διαδικασία άρσης της ασυλίας του Παύλου Πολάκη υπογραμμίζει την πρόθεση μιας ισχυρής μερίδας του κόμματος να συντονίσει το βηματισμό της με τη Νέα Δημοκρατία, κοινό μυστικό αποτελεί, ωστόσο, ότι υπάρχουν κι άλλες προσεγγίσεις, αντιδεξιές ή και αριστερόστροφες.

Η αναθεώρηση

Το πρώτο σοβαρό κρας – τεστ για το Κίνημα Αλλαγής θα έρθει το φθινόπωρο, όχι τόσο με τον εκλογικό νόμο αυτόν καθαυτόν - οι περισσότεροι στο εσωτερικό του κόμματος θεωρούν, άλλωστε, ότι η απλή αναλογική θα πρέπει να αντικατασταθεί από μία ήπια ενισχυμένη – όσο με τη συνταγματική αναθεώρηση, η οποία θα δοκιμάσει τις αντοχές της διπλής γραμμής.

Αν η κυβέρνηση επιλέξει να προτείνει την τροποποίηση του άρθρου 54, ώστε να απαιτείται πλειοψηφία 180 και όχι 200 βουλευτών για να ισχύσει η όποια αλλαγή της εκλογικής νομοθεσίας από την επόμενη κι όχι την μεθεπόμενη εκλογή, οι 22 βουλευτές του ΚΙΝΑΛ θα βρεθούν αντιμέτωποι με την κατηγορία ότι συμβάλουν στην εργαλειοποίηση του Συντάγματος και στην εξυπηρέτηση ενός σχεδίου που φέρει πάνω του ορατές κομματικές στοχεύσεις και προφανείς σκοπιμότητες.

Θα το επιχειρήσουν; Πρόσωπα με αίσθηση του κλίματος που επικρατεί στο εσωτερικό του ΚΙΝΑΛ θεωρούν ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο η κοινοβουλευτική ομάδα του Κινήματος δεν θα αποδειχθεί συμπαγής. Το κυριότερο είναι, ωστόσο, ότι σύμπλευση με τη Νέα Δημοκρατία σε ένα ζήτημα κορυφαίας πολιτικής σημασίας θα μετακινήσει το ΚΙΝΑΛ προς τα δεξιά του πολιτικού άξονα και θα εμπεδώσει κλίμα δορυφορικής λειτουργίας.

Παράθυρο

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Έθνος» της περασμένης Κυριακής και απαντώντας στο ερώτημα πώς αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να απευθύνει ο Αλέξης Τσίπρας πρόταση διαλόγου στο ΚΙΝΑΛ, ο Κώστας Σκανδαλίδης υπογράμμισε ότι «η αυτόνομη πορεία και η αυτοδύναμη στρατηγική της παράταξης είναι αδιαπραγμάτευτες». Αν και οι προβολείς εστίασαν στη φράση του «ας έρθει η όποια πρόταση και τη βλέπουμε», καθώς εκτιμήθηκε ότι με αυτή άφηνε ανοιχτό το παράθυρο της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο έμπειρος Σκανδαλίδης σημείωνε επιπλέον: «σε καμία περίπτωση δεν θα γίνουμε συμπλήρωμα ή παρακολούθημα κανενός».

Αυτό είναι, άλλωστε, και το στοίχημα: οι επόμενοι μήνες θα δείξουν αν η γραμμή της επιλεκτικής στήριξης κυβερνητικών πολιτικών - η γραμμή «και μαζί (με τη ΝΔ) και χώρια» - χωράει στην έννοια της «αυτόνομης πορείας» ή αν εμπίπτει στην κατηγορία των επιλογών που προσιδιάζουν σε «παρακολουθήματα».