Εργαζόμενε, απολύεσαι: Γιατί έτσι είναι ο φιλελευθερισμός, ηλίθιε

Μεγάλη μείωση των θέσεων εργασίας τον μήνα Ιούλιο καταγράφει το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ και, όπως προκύπτει από τα στοιχεία για τις προσλήψεις και τις απολύσεις, η μείωση είναι η μεγαλύτερη της τελευταίας 5ετίας. Συγκεκριμένα, οι θέσεις εργασίας, τον Ιούλιο του 2019, μειώθηκαν κατά 14.691.

Μια θαυμαστή τροπολογία του υπουργείου Εργασίας -η οποία καταργεί, μεταξύ άλλων, τη διάταξη για τη θεσμοθέτηση του «βάσιμου λόγου» για την απόλυση εργαζόμενων- προκάλεσε την έντονη αντίδραση της αντιπολίτευσης στην Ολομέλεια, για την ψήφιση του διυπουργικού νομοσχεδίου. Ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης κατέθεσε την τροπολογία λίγη ώρα πριν από την ολοκλήρωση της ψήφισης, στο «παρά πέντε», προκαλώντας την άμεση αντίδραση των κοινοβουλευτικών ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ25, οι οποίες αποχώρησαν από τη διαδικασία. Αυτή η επίμαχη τροπολογία -μεταξύ άλλων και με λίγα λόγια- καταργεί την υποχρέωση του εργοδότη να επικαλείται έναν βάσιμο λόγο απόλυσης. Και κάπως έτσι, το καθεστώς επιστρέφει σε εκείνο που ίσχυε πριν από τον Μάιο του 2019.

Μέχρι τότε ίσχυε το καθεστώς της αναιτιολόγητης απόλυσης στο πλαίσιο του οποίου ο εργοδότης είχε το δικαίωμα να απολύσει έναν εργαζόμενο χωρίς να χρειάζεται να επικαλεστεί έναν βάσιμο λόγο, καταβάλλοντας πάντα τη νόμιμη αποζημίωση. Εκείνον τον Μάιο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ νομοθέτησε την αιτιολογημένη απόλυση, ένα καθεστώς το οποίο ισχύει από τη δεκαετία του ‘60 σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες - βλέπε Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Βέλγιο, Ολλανδία κ.λπ. Με την αιτιολογημένη απόλυση ο εργοδότης είχε την υποχρέωση να αιτιολογήσει τον λόγο της απόλυσης, καταβάλλοντας ασφαλώς και την αποζημίωση. Τώρα, πια, όχι… Εάν ο εργαζόμενος θέλει να αμφισβητήσει την απόλυση, θα πρέπει να προσφύγει στα δικαστήρια και να αποδείξει ότι υπάρχει καταχρηστικότητα στη διακοπή της σχέσης εργασίας, οπότε ο εργοδότης θα πρέπει να τον επαναπροσλάβει.

Πολλοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσπαθούν να επικροτήσουν αυτή την κυβερνητική απόφαση, εκστομίζοντας διάφορα υπέροχα δυσνόητα επιχειρήματα, όπως ότι «ο προηγούμενος νόμος για τις αιτιολογημένες απολύσεις δυσχέραινε τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας» ή ότι «στιγμάτιζε τον εργαζόμενο που απολύεται». Απόλυτα λογικές θέσεις: εάν δεν απολυθούν κάποιοι, χωρίς λόγο, δεν θα υπάρξουν δουλειές, την ίδια στιγμή που ο απολυμένος θα είναι δαχτυλοδεικτούμενος στην κακούργα την κοινωνία - όλοι το ξέρουν αυτό.

Εντάξει, μην προσπαθείτε να μας εξηγήσετε άλλο τα αυτονόητα, το καταλάβαμε. Για να μην κουράζεστε, απλώς μπορείτε να χρησιμοποιείτε ένα και μοναδικό, ακράδαντο επιχείρημα: «Εργαζόμενε, απολύεσαι. Γιατί; Επειδή έτσι είναι ο φιλελευθερισμός, ηλίθιε».