Ποιοι τραβούν τη σκανδάλη

Η συζήτηση για την οπλοχρησία και την εµµονή ορισµένων Αµερικανών στην κουλτούρα της οπλοκατοχής ήρθε ξανά στο προσκήνιο. Και για µια στιγµή όλοι πίστεψαν ότι ο άδικος χαµός αυτών των ανθρώπων θα γινόταν η αφορµή για µια σηµαντική αλλαγή. O Ντόναλντ Τραµπ φάνηκε για πρώτη φορά διατεθειµένος να πάει ένα βήµα πιο πέρα από τους προκατόχους του και να πιέσει το πανίσχυρο «λόµπι των όπλων» να δεχτεί πιο αυστηρούς ελέγχους στο ιστορικό των επίδοξων «οπλοφόρων».

Το έγραψε στο αγαπηµένο του Τwitter. ∆εν πέρασε ούτε ένα 24ωρο και οι ελπίδες για µια ιστορική στροφή της αµερικανικής πολιτείας διαψεύστηκαν παταγωδώς. Στην οµιλία του, την περασµένη ∆ευτέρα, ο Τραµπ επανήλθε στη γνώριµη ρητορική και έδωσε µια µάλλον αναµενόµενη ερµηνεία στις µαζικές δολοφονίες, κατηγορώντας το Ιντερνετ, τα µέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα βιντεοπαιχνίδια, τα µέσα ενηµέρωσης και, κυρίως, την ανθρώπινη ψυχή και τους διαταραγµένους ανθρώπους.

«Τα ψυχικά νοσήµατα και το µίσος τραβούν στη σκανδάλη, όχι το όπλο» είπε χαρακτηριστικά, και οι υπέρµαχοι της οπλοκατοχής ξεφύσησαν ανακουφισµένοι. Ψυχικά νοσήµατα και άνθρωποι που αντιµετωπίζουν ψυχολογικά προβλήµατα υπάρχουν σε όλες τις χώρες του κόσµου, όπως παγκόσµια είναι το ∆ιαδίκτυο και τα βιντεοπαιχνίδια. Πουθενά αλλού, όµως, δεν µετρούν 33.000 ένοπλες επιθέσεις, 250 από αυτές µε θύµατα, πάνω από 8.700 νεκρούς και περισσότερους από 17.000 τραυµατίες από την αρχή του χρόνου µόνο µέσα στο 2019.

Οι Ηνωµένες Πολιτείες είναι η µοναδική χώρα όπου µπορεί να αγοράσει κανείς ηµιαυτόµατα όπλα, πολεµικά τυφέκια και πυροµαχικά. ∆εν υπάρχει καµία άλλη χώρα στον δυτικό πολιτισµένο κόσµο που οι πολίτες έχουν τόσο εύκολη και νόµιµη πρόσβαση στα µέσα για να διαπράξουν µια µαζική δολοφονία. Τη σκανδάλη δεν την τραβούν τα ψυχικά νοσήµατα, κύριε πρόεδρε.

Τη σκανδάλη τραβούν εκείνοι που µε την ολιγωρία, τη δειλία και την άρνησή τους να αντιµετωπίσουν την ελλιπέστατη αµερικανική νοµοθεσία στο θέµα της οπλοκατοχής επιτρέπουν στον δράστη µιας µαζικής δολοφονίας να οπλίζεται χωρίς κανέναν έλεγχο. Στην Ουάσιγκτον πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν µπορούν πλέον να ξεπλένουν τα χέρια τους από το αίµα των θυµάτων µε συλλυπητήρια µηνύµατα, επικήδειους και οµιλίες.