Επικοινωνιακή καταιγίδα σε κενό στρατηγικής

Στο τέλος του µήνα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει πλήθος επαφών µε τους Ευρωπαίους ηγέτες. Λέγεται ότι θα ζητήσει µείωση των πρωτογενών πλεονασµάτων. Αγνωστη παραµένει η ανταπόκριση, παρότι κάθε εχέφρων Ελληνας εύχεται να υπάρξει. Προς το παρόν, αυτό που έχουµε δει είναι µια ξερή απόρριψη του κυβερνητικού αιτήµατος για κατάργηση των τεκµηρίων για τη φορολόγηση, ένα µέτρο οριζόντιο και προληπτικά κατασταλτικό, χωρίς διαφοροποιήσεις, που συλλαµβάνει όµως περισσότερο τους πλούσιους φοροδιαφεύγοντες και βέβαια αποφέρει περί τα 6 δισ. ευρώ έσοδα.

Η πρώτη στεγνή απόρριψη δίνει ένα µέτρο για το κλίµα της επικείµενης διαπραγµάτευσης. Η φιλοκυβερνητική αρθρογραφία σπεύδει ήδη να προετοιµάσει το έδαφος µιας ενδεχόµενης αποτυχίας, ισχυριζόµενη ότι ο στόχος είναι δυσπρόσιτος, και για να προλάβει τις άσχηµες εντυπώσεις προτείνει η διαπραγµάτευση να αντιµετωπιστεί ως εθνικό εγχείρηµα και όχι ως ακόµη µία αφορµή για µίζερη αντιπολίτευση. Πράγµατι η µείωση των πλεονασµάτων είναι εθνικός στόχος, αλλά δεν θυµόµαστε τους νυν φιλοκυβερνητικούς αναλυτές να υποστήριζαν τα ανάλογα κατά τις πολλές και ποικίλες διαπραγµατεύσεις της προηγούµενης κυβέρνησης. Μάλλον θυµόµαστε: η προτροπή της οργισµένης, όχι «µίζερης», αντιπολίτευσης ήταν «υπογράψτε ό,τι να ’ναι», «βάστα, Σόιµπλε», «Γερούν, γερά», και η ψύχραιµη πολιτική ανάλυση ήταν ότι πρόκειται περί κυβέρνησης σφετεριστών, επικίνδυνων και ανίκανων, τουλάχιστον, που είναι γαντζωµένοι στις καρέκλες και δεν παραιτούνται. Αργότερα, επί Συµφωνίας των Πρεσπών, προστέθηκε και ο διόλου µίζερος, εθνοπρεπέστατος και νηφάλιος χαρακτηρισµός «προδότες».

Η Ιστορία έχει γυρίσµατα. Ολες τις δηµαγωγικές µοχλεύσεις που χρησιµοποίησε ο κ. Μητσοτάκης κατά τον λυσσαλέο ανένδοτό του «παραιτηθείτε», τώρα τις βρίσκει µπροστά του. Το Μακεδονικό ήταν η πρώτη του θεαµατική, καίτοι αναµενόµενη, υπαναχώρηση, για την οποία ήδη δέχεται δηλητηριώδη βέλη από τη µακεδονοµαχική «σαµαρική» πτέρυγα του κόµµατός του. Βέλη δέχεται και για τις επιλογές δικών του προσώπων σε κυβερνητικές θέσεις-κλειδιά. Η άτυπη εσωτερική αντιπολίτευση, που άρχισε προτού κλείσει ο πρώτος µήνας διακυβέρνησης, θα κλιµακώνεται όσο η νοµή της εξουσίας δεν θα ικανοποιεί όλες τις φυλές και τις φατρίες της διψαλέας ∆εξιάς. Πόσω µάλλον αν αρχίσουν να εκδηλώνονται ανησυχίες υπερχρεωµένων οµίλων µίντια για αποκατάσταση πιστωτικών γραµµών, και έριδες µεταξύ αλληλοσυγκρουόµενων επιχειρηµατικών συµφερόντων.

Για να καλύψει τις εγγενείς αδυναµίες της δεξιάς κυβέρνησης, ως συγκερασµό ποικίλων συµφερόντων, το επιτελείο Μητσοτάκη φαίνεται ότι έχει επιλέξει αφενός έναν λόγο υπερσυντηρητικό και «φιλοεπενδυτικό», µε επίµονη προβολή ευλαβικών προσκυνηµάτων και λιτανειών, και γρήγορα ντιλ για προειληµµένες υποχρεώσεις. Αφετέρου προωθεί µια κατασκευή εικόνας για τον νεωτεριστή-κεντροδεξιό ηγέτη, ένα image making αµερικανικών προδιαγραφών, µε έντονη, διαρκή προβολή των ιδιωτικών ανθρώπινων στιγµών, ακόµη και στυλιστικών φαιδροτήτων όπως η αξυρισιά quatre jours. Είναι προφανές ότι η πολιτική ενεργητικότητα θα διοχετευθεί πρώτιστα και διαρκώς σε επικοινωνιακή-µιντιακή καταιγίδα· είναι προφανές και από τον άµεσο πρωθυπουργικό έλεγχο στην ΕΡΤ και στο ΑΠΕ, από τα πρόσωπα που διορίστηκαν εκεί, αλλά και από τον πληθωρισµό διευθυντών και αναπληρωτών διευθυντών Τύπου στο Μαξίµου. ∆ιότι επί της ουσίας η κυβέρνηση έχει να αναµετρηθεί µε πολλά και δυσεπίλυτα πολιτικά προβλήµατα, για τα οποία δεν έχει στρατηγική και σχέδιο, ούτε βέβαια εύκολη συναίνεση, ιδίως στα ακανθώδη και απρόβλεπτα της εξωτερικής πολιτικής αλλά και της αναγκαίας παραγωγικής ανασυγκρότησης. Και βέβαια µετά τις 29 του µηνός, της προαναγγελθείσας ναυαγισµένης διαπραγµάτευσης, τελειώνει και ο Αύγουστος. Τελειώνει η περίοδος χάριτος και η περίοδος του καλοκαιρινού σοκ.