Η χαµένη υπόθεση της φοροδιαφυγής

Ανοιχτή πληγή της οικονοµίας και εστία κοινωνικής αδικίας η φοροδιαφυγή, που όλο «χτυπιέται» από κυβερνητικές εξαγγελίες και όλο γιγαντώνεται και εξαπλώνεται. Τα περιβόητα ηλεκτρονικά όπλα για την αποκάλυψη του «µαύρου χρήµατος» που ρέει άφθονο παθαίνουν αφλογιστία. Οι µισθωτοί και οι συνταξιούχοι χρόνια τώρα πληρώνουν το µάρµαρο, ενώ οι επιτήδειοι, που µε διάφορα τεχνάσµατα και κοµπίνες παραπλανούν τις φορολογικές Αρχές, συνεχίζουν να πίνουν στην υγεία των κορόιδων.

∆εν χρειάζεται παρά να ρίξει κανείς µια γρήγορη µατιά στις φορολογικές δηλώσεις για να διαπιστώσει την προκλητική έκταση του προβλήµατος και να επαληθεύσει το ρητό «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». ∆εν αρκούν οι αποσπασµατικοί και στοχευµένοι έλεγχοι. Είναι σταγόνα στον ωκεανό. Χρειάζεται σχέδιο, χρειάζεται συντονισµένη δράση και πάνω από όλα ρυθµίσεις και παρεµβάσεις µόνιµου χαρακτήρα.

Το πολύκροτο περιουσιολόγιο σέρνεται στα υπουργικά συρτάρια και το χρονοδιάγραµµα εφαρµογής του µετατίθεται στο αόριστο µέλλον. Ο ελεγκτικός µηχανισµός κατακερµατισµένος, ελλειµµατικός, χαµένος στο πολύπλοκο και γεµάτο παραθυράκια φοροαποφυγής νοµοθετικό πλαίσιο και το ποινολόγιο αλλάζει πότε προς το αυστηρότερο και πότε προς το χαλαρότερο, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσµα.

Τόσες µελέτες, τόσο «µελάνι», τόση τεχνογνωσία από διεθνείς οργανισµούς και τόσα επιτυχηµένα σε άλλες χώρες µοντέλα καταπολέµησης της µάστιγας που «έγιναν καπνός». Τι απέγινε το πόρισµα της αµερικανικής υπηρεσίας δίωξης οικονοµικού εγκλήµατος, του IRS, που παραδόθηκε πριν από δεκαετίες στις ελληνικές Αρχές και συνοδεύτηκε από πολιτικές τυµπανοκρουσίες για ισχυρό πλήγµα στη φοροδιαφυγή;

Πού βρίσκονται, άραγε, οι εκθέσεις και η εργαλειοθήκη των τεχνοκρατών της Ευρωζώνης που προέβλεπε το µνηµόνιο και θα συνέδραµαν στη σύλληψη φορολογητέας ύλης και στην ενίσχυση των εσόδων του ∆ηµοσίου, χωρίς να απαιτηθούν νέες φορολογικές επιβαρύνσεις στους ίδιους και τους ίδιους; Γιατί στα προαπαιτούµενα µε τους Ευρωπαίους δεν τέθηκαν ποτέ ποσοτικοί στόχοι και δείκτες για τον περιορισµό της φοροδιαφυγής;

Γιατί προχωρούν µε ταχύτητα οι περικοπές σε µισθούς, συντάξεις και οι αυξήσεις σε φόρους και εισφορές, και βασανιστικά αργά -σχεδόν σηµειωτόν- τα βήµατα στη µάχη κατά της φοροδιαφυγής; Είναι άγνοια, ανικανότητα, σύγχυση, χαµηλά αντανακλαστικά, αφασία, εξυπηρέτηση συγκεκριµένων συµφερόντων, απουσία πολιτικής βούλησης; Τι φταίει για τα θύµατα της φορολογικής αφαίµαξης και την ασυδοσία και την κλοπή κάποιων;