Αβγά και ρόπαλα τη νύχτα της 17ης Νοεµβρίου

Επακολούθησε γενική επίθεση της αστυνοµίας και επεισόδια σε όλο το κέντρο της Αθήνας.

Η ευθύνη αποδόθηκε στο ΕΚΚΕ. Οι συλληφθέντες ήταν πολλοί (τα περισσότερα µέλη της οργάνωσης στην Αθήνα), αλλά παραπέµφθηκαν τρία επώνυµα ηγετικά στελέχη της. Αρχικώς καταδικάστηκαν για ηθική αυτουργία, αλλά τον Οκτώβριο του 1980 αθωώθηκαν στο τριµελές πληµµελειοδικείο µε το σκεπτικό ότι δεν καταλογίζονται στην κοµµατική ηγεσία ευθύνες για αξιόποινες πράξεις οπαδών. Ενδοκοµµατικά ωστόσο έγινε αντιληπτό πόσο ακριβά είναι τα «χτυπήµατα στον ιµπεριαλισµό».

Και όπως είπε κάποιο άλλο στέλεχος: «Το ζήτηµα δεν είναι το ποινικό. Το ζήτηµα είναι να µη µας υποχρεώσουν να πληρώσουµε τη ζηµιά. ∆ιαλυθήκαµε!». (∆ιαιρέστε το ποσόν µε τις 1.053 ψήφους που είχε πάρει το ΕΚΚΕ στις εκλογές του 1974). Αλλά από όσο ξέρω, οι ΗΠΑ δεν ζήτησαν χρηµατική αποζηµίωση.

Αυτά σκέπτοµαι κάθε χρόνο: Οτι τις παγανιστικές καταστροφές που πραγµατοποιούνται τη νύχτα της 17ης Νοεµβρίου µόνον ένα υπουργείο µπορεί να τις σταµατήσει και αυτό δεν είναι το ∆ηµόσιας Τάξης, το οποίο απλώς αυξοµειώνει την έκτασή τους.

Είναι το υπουργείο Οικονοµικών. Οταν γίνει η αποκατάσταση των ζηµιών, το υπουργείο ας συγκεντρώσει τα τιµολόγια και ας καταθέσει αγωγή εναντίον των υπευθύνων, απαιτώντας ολόκληρο το ποσόν µαζί µε τις εργατοώρες των χιλιάδων αστυνοµικών που απασχολήθηκαν. (∆ιαιρέστε τη σούµα µε τον αριθµό των αναρχικών). Θέλεις να τα σπάσεις, κύριος; Σπάσ’ τα! Αλλά θα πληρώσεις! Και οι δικαστές ας λάβουν υπόψη τους δύο ελαφρυντικά: Πρώτον, ότι δεν χρησιµοποιούνται πλέον ευµεγέθη ρόπαλα. ∆εύτερον και κυριότερον, δεν ρίπτονται ωά ερυθρού χρώµατος. ∆ιότι, κακά τα ψέµατα, άλλη αξία έχουν τα ερυθρά ωά κι άλλη οι βόµβες µολότοφ