Δώνη και Νταμπίζα, έτσι όπως τα κάνατε, βρείτε τώρα λύσεις

Στη «στραβοτιμονιά» με την αποδυναμωμένη φέτος Λαμία, δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία. Την ισοπαλία την απέδωσαν οι «ειδικοί» του Παναθηναϊκού στη μετάβαση από την καλοκαιρινή ραστώνη στις αγωνιστικές υποχρεώσεις. Συνηθίζεται να λέγεται ότι «η πρεμιέρα κρύβει εκπλήξεις». Λέγεται, και από ορισμένους θεωρείται «καθαγιασμός των πάντων».

Με αντίπαλο τον ΟΦΗ ο Γιώργος Δώνης συνειδητοποίησε, ίσως για πρώτη φορά στο διάστημα της συνεργασίας του με τον Παναθηναϊκό, ότι υπάρχει και ισχυρότερος του ΟΦΗ, αντίπαλος. Κι αυτός είναι η απώλεια της εμπιστοσύνης του κόσμου προς το πρόσωπό του. Οι αποδοκιμασίες που ακούστηκαν το βράδυ του Σαββάτου (31/8) στο ΟΑΚΑ δεν είχαν αποδέκτες μόνον τους παίκτες της ομάδας, αλλά και εκείνον, για να μην πω κυρίως εκείνον, τον Νταμπίζα και τον Αλαφούζο.

Η ευθύνη για την εικόνα που παρουσίασε (και) στο ματς με την κρητική ομάδα ο Παναθηναϊκός, σαφώς και βαρύνει τον Γιώργο Δώνη. Το «Γιώργο, χάσαμε», δεν ισχύει, γιατί δεν ήταν μία απλή ήττα για το «τριφύλλι», ήταν διασυρμός. Μάλιστα, το 1-3 από τον ΟΦΗ αποτελεί τιμητικό σκορ για τους «πράσινους», καθώς θα μπορούσαν να είχαν υποστεί συντριβή κι ένα σκορ 0-5, μέχρι να μειώσει το σκορ, θ’ αντιπροσώπευε την εικόνα του αγώνα. Πάλι καλά να λέει (και ο Δώνης, αλλά και όλος ο Παναθηναϊκός οργανισμός) που το καντράν δεν έγραψε μεγαλύτερο σκορ. Ωστόσο, τη ζημιά (από τις αναταράξεις του 1-3) την προκάλεσε και η διαχείρισή του είναι πολύ δύσκολη.

Ο Γιώργος Δώνης μπορεί να ανέλαβε την ευθύνη για την ταπεινωτική ήττα και την κάκιστη εικόνα της ομάδας του, ωστόσο μόνον κατ’ αυτόν τον τρόπο το πρόβλημα δεν επιλύεται. Η διαπίστωση ότι στραβά αρμενίζει η ομάδα δεν χρειάζεται να είσαι ειδήμων για να το διαπιστώσεις. Ο καλός προπονητής ξεχωρίζει από έναν μέτριο προπονητή για τις ρηξικέλευθες αποφάσεις του, για την τάχιστη αποθεραπεία της αδυναμίας που παρουσιάζουν φέτος οι «πράσινοι».

Δικαιολογίες δεν υπάρχουν για τον Δώνη, που κινδυνεύει να δικαιώσει εκείνους που διατύπωναν την άποψη ότι η δεύτερη σεζόν του, σε όποια ομάδα και αν έχει δουλέψει, να είναι χειρότερη της πρώτης.

Φέτος, ιδίως, ίσως το μυαλό του να χάλασε – θεμιτό και ανθρώπινο, έως ένα βαθμό – από τις προτάσεις που δέχθηκε πριν από λίγο καιρό από τη Χάντερσφιλντ και την Αλ Αχλί. Αλλωστε, φιλοδοξία του, ίσως υπέρτερης εκείνης που είχε να εργαστεί κάποια στιγμή στην αγαπημένη του ομάδα, στον Παναθηναϊκό, είναι να αναλάβει έναν αγγλικό σύλλογο.

Αν η πυξίδα της καρδιάς του έδειξε και τώρα Παναθηναϊκό, τότε «ψυχή τε και σώματι» καλείται να αποδείξει ότι σκέφτεται μόνον τη νυν ομάδα του. Σε περίπτωση, όμως, που κάθισε με κρύα καρδιά, τότε το λάθος του είναι μεγαλύτερο και από τη διαχείριση του αγώνα με τον ΟΦΗ, στον οποίο έβλεπε τα τρένα (Μάνος, Τσιλιανίδης κ.λπ.) να περνούν κι εκείνος απλώς να χαιρετάει… Να βλέπει τον Νούνες να υποπίπτει σε κραυγαλέα λάθη, να αποτελεί τη «μαύρη τρύπα» της ομάδας του και να τον αφήνει στον αγωνιστικό χώρο για μία ώρα αγώνα.

Να διαθέτει η ομάδα μόνον έναν αμυντικό χαφ (παγκόσμια πρωτοτυπία!), τον Κουρμπέλη, τον οποίον, ως γνωστόν, δεν θα τον έχει - λόγω αποβολής - στα ντέρμπι (;) με τον Αρη και τον Ολυμπιακό και να μην απαιτεί την απόκτηση ενός παίκτη που θα μπορεί να καλύπτει αυτήν τη θέση…

Σφάλμα μεγάλο, το οποίο θα ορθώνεται συνεχώς μπροστά του κάθε φορά που η ομάδα δεν θα κερδίζει, αλλά κυρίως θα έχει εικόνα για λύπηση. Κι όχι τίποτα άλλο, θα την πληρώνει (άδικα ή μη, δεν έχει σημασία) ο γιος του, που - εξ αντανακλάσεως - θα δέχεται τα περισσότερα πυρά… «Δεν πήρε αμυντικό χαφ για να παίζει ο γιος του», ακούγεται, δυστυχώς όχι μόνον σε καφενειακές συζητήσεις.

Όχι πως ο Νίκος Νταμπίζας είναι άμοιρος ευθυνών. Εκείνος ανέλαβε τον σχεδιασμό, εκείνος γνώριζε πόσα λεφτά διέθετε για μεταγραφές, εκείνος αποφάσισε με ποιον τρόπο και πού θα διέθετε τα χρήματα, εκείνος επέλεξε να καθυστερήσει να ολοκληρωθεί το ρόστερ και η ομάδα να πορεύεται με έναν αμυντικό μέσο!

Το λες και «κινήσεις αυτοκτονίας»….

Κι αν πέρυσι η ομάδα ξεκίνησε, λόγω μη αδειοδότησης, με -6 β., φέτος ξεκίνησε, από λάθη της ηγεσίας του, με -5β. Το λες και… πρόοδο.

Υ.Γ. Θα είναι κρίμα κι άδικο να μη δοθεί... παρά-Σιμο στον νέο προπονητή του ΟΦΗ, Γιώργο Σίμο. Πρώτη φορά σε πάγκο ομάδας εθνικής κατηγορίας και δείχνει σπουδαίες αρετές. Συγχαρητήρια αξίζει και ο Γιάννης Σαμαράς, που εμπιστεύτηκε έναν άπειρο προπονητή. Ρίσκο για τους υπόλοιπους, όχι για εκείνον, καθώς, στη συνεργασία που είχε μαζί του στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, είχε διακρίνει τις ικανότητές του. Του έδωσε την ευκαιρία και ο Σίμος την έπιασε από τα μαλλιά. Και εις ανώτερα, λοιπόν...