Σαρξ εκ της σαρκός

Απασχολεί το πανελλήνιο η περίπτωση του συνδικαλιστή αστυνοµικού Σταύρου Μπαλάσκα. Με τις δηλώσεις του στον ΣΚΑΪ για «δάκτυλο που θέτει σε κίνηση µια αθόρυβη ηλεκτρική σκούπα για να µαζέψει τα σκουπίδια» προσδιόρισε µε ανατριχιαστική ακρίβεια την ουσία της επιχείρησης στα Εξάρχεια. Ουδείς αµφιβάλλει ότι µιλούσε για τους πρόσφυγες. Απλώς όταν η δηµοσιογράφος αντιλαµβανόµενη το µέγεθος του ατοπήµατος προσπάθησε να τον οδηγήσει σε επανόρθωση, αναβάθµισε τα «σκουπίδια» σε «σκόνη και κακοµοίρηδες».

Η Ε∆Ε που ακολούθησε τον ορυµαγδό αντιδράσεων τον απέσυρε προσωρινά από το προσκήνιο και τα τηλεοπτικά πλατό, στα οποία είχε πιάσει στασίδι µετά τις 7 Ιουλίου. Οµως όποιος έχει την υποµονή να ανατρέξει στις εµφανίσεις του, αβίαστα θα διαπιστώσει ότι µιλούσε όχι µόνο ως εκπρόσωπος της Οµοσπονδίας Αστυνοµικών Υπαλλήλων, αλλά και ως εκπρόσωπος της νέας εποχής, ως εκφραστής του κλίµατος που πλέον πρέπει να διέπει την Αστυνοµία. Θα µπορούσε κάλλιστα να είναι ο δηµιουργός του προεκλογικού σποτ του Θανάση Πλεύρη, του φοβισµένου απελευθερωτή των Εξαρχείων. Καθόλου τυχαία ο βουλευτής Πλεύρης ανέλαβε τη νοµική υποστήριξή του για την Ε∆Ε. Ο Μπαλάσκας σε κάθε του εµφάνιση προετοίµαζε το έδαφος για την «απολύµανση της περιοχής» -ο όρος δικός του και σε απόλυτη αρµονία µε τα σκουπίδια που ρούφηξε η σκούπα-, έσπερνε φόβο, φούντωνε τον φανατισµό.

Πολιτικά ενίσχυε τη Ν∆, αφού η Χρυσή Αυγή δεν ήταν πια της µόδας. Οι φωτογραφίες του µε στελέχη της Ν∆ κάνουν τον γύρο του ∆ιαδικτύου. Τύπος και τηλεόραση, βέβαια, περί άλλα τυρβάζουν. Σιγά µην ασχοληθούν µε την πολιτική στάση του σκουπιδοφάγου τους. Εκπροσωπεί αυτός ο άνθρωπος την Ελληνική Αστυνοµία στο σύνολό της; Οχι. Αλλά δεν αποτελεί και µεµονωµένο φαινόµενο, ένα σάπιο µήλο ανάµεσα σε χιλιάδες υγιή και αµόλυντα. ∆υστυχώς, τµήµατα της Ελληνικής Αστυνοµίας έχουν βεβαρηµένο µητρώο. Και δεν αναφέροµαι σε µακρινές εποχές και ανώµαλες περιόδους. Επιθετικές ζαρντινιέρες, αστυνοµικά τµήµατα όπως της Οµόνοιας αποδεδειγµένα διεφθαρµένα και µε ρατσιστική συµπεριφορά, δολοφονία Γρηγορόπουλου, προσπάθεια συγκάλυψης της περίπτωσης του Ζακ πρόσφατα. Και βέβαια τα τεράστια ποσοστά της Χρυσής Αυγής τις ηµέρες της ακµής της στα τµήµατα που ψήφιζαν αστυνοµικοί. Ολοι αυτοί δεν εξαερώθηκαν. Λούφαξαν τα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα επανέρχονται εκδικητικά.

Η Αστυνοµία ως κατασταλτικός από τη φύση του οργανισµός ρέπει προς τον αυταρχισµό. ∆εν είναι τυχαίο ότι σε εποχές ανόδου του συντηρητισµού στην κοινωνία, Αστυνοµία, Στρατός και Εκκλησία είναι ψηλά στην αξιολόγηση. Αντίρροπες τάσεις που ενισχύουν τον επαγγελµατισµό και τα δηµοκρατικά αντανακλαστικά στην Αστυνοµία αναπτύσσονται όταν το πολιτικό κλίµα τις ενθαρρύνει. Αυτό χωρίς αµφιβολία συνέβη και επί ΠΑΣΟΚ (ας θυµηθούµε τον Νίκωνα Αρκουδέα που «δεν είναι άνθρωπος, αυτός είναι ιδέα» όπως έλεγε το τρυφερό σύνθηµα της τότε νεολαίας) και επί ΣΥΡΙΖΑ.

Στο νέο πολιτικό κλίµα οι Μπαλάσκες, ενθαρρυµένοι ανοιχτά από το ακραίο κοµµάτι της Ν∆ που αµφισβητεί ευθέως δηµοκρατικές κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης, θέλουν να πάρουν τη ρεβάνς. Το έκαναν άγαρµπα, θα επανέλθουν µε άλλον τρόπο. Για να «ανακαταλάβουν τις πόλεις» απολυµαίνοντάς τες από σκουπίδια. Είναι όλη η Ν∆ σε γραµµή Μπαλάσκα, Πλεύρη και Γεωργιάδη; Θα δούµε. Πάντως µέχρι στιγµής, ουδείς πρωτοκλασάτος διαµαρτυρήθηκε. Φαίνεται ότι είναι δύσκολο να κόψει κοµµάτι από τη σάρκα της.