Ελληνικό Δημόσιο: «Ελα, καλό μου PC, άνοιξε σε παρακαλώ»

Μεσημέρι σε γραφείο ασφαλιστικού φορέα. Η ζέστη έχει μετατρέψει την Αθήνα σε κόλαση, ωστόσο η ατμόσφαιρα στο κτήριο, που όσο καλή διάθεση και να έχεις, δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι λάμπει από καθαριότητα, δεν είναι αφόρητη. Αντιμετωπίζεται. Τα γραφεία, υποστελεχωμένα. Γραφεία σχεδόν βουβά από εργαζόμενους, οι οποίοι δεν είναι απαραίτητο ότι ασκούσαν το δικαίωμα της καλοκαιρινής τους αδείας ή είχαν πάρει άδεια από τη… σημαία, όπως συνέβαινε επί πολλά έτη σε δημόσιους οργανισμούς. Τότε που κάποιοι πήγαιναν το πρωί στην υπηρεσία τους, χτυπούσαν την κάρτα εργασίας τους και σαν κύριοι αποχωρούσαν για να προλάβουν να πάνε να ανοίξουν και το μαγαζί που διέθεταν στο όνομά της συζύγου τους. Τότε που ο έλεγχος είχε χαθεί με ευθύνη των κυβερνώντων, βεβαίως, τότε που ο καθένας έκανε του κεφαλιού του και λογαριασμό δεν έδινε σε κανέναν.

Τώρα το Δημόσιο έχει εξαϋλωθεί και οι εναπομείναντες δημόσιοι υπάλληλοι, εκείνοι που δεν πήραν κάποιο παχυλό εφάπαξ για να αποχωρήσουν, δίνουν καθημερινό αγώνα για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Παλεύουν με νεροπίστολα για να νικήσουν το τέρας της γραφειοκρατίας, το οποίο συνεχώς γιγαντώνεται, παρά τις κατά καιρούς διαβεβαιώσεις των κυβερνώντων αυτού του τόπου.

Σε ένα από τα γραφεία - τα έρημα, βουβά και (σχεδόν) μόνα – του ασφαλιστικού φορέα της συζύγου μου, στο οποίο μετέβην, μία υπάλληλος προσπαθούσε, πρωί – πρωί, να καταπνίξει την οργή της, όχι τόσο για τον όγκο δουλειάς που την περίμενε, αλλά για το γεγονός ότι το PC της δεν έλεγε να ανοίξει: «Ελα, καλό μου, άνοιξε σε παρακαλώ», η παραίνεση της υπαλλήλου, ωστόσο, παρά τα γλυκόλογά της, η συσκευή αρνείτο να υπακούσει, αντιδρώντας όπως ένα άλογο που δεν θέλει να μπει σε φάση εκκίνησης.

Το άλογο έχει τους λόγους του και το PC τους δικούς του. Είναι πολύ γέρικο και οι εξελίξεις το έχουν ξεπεράσει. Ποιος ξέρει πόσα χτυπήματα έχουν δεχθεί τα πλήκτρα του, πόσο παμπάλαιο είναι το μοντέλο…

«Μπορεί να κάνει κάνα μισάωρο ν’ ανοίξει, αλλά μετά, όλα καλά. Είναι μέχρι να πάρει μπρος», αποκρίνεται η καλοκάγαθη υπάλληλος, που γνωρίζει πως και τα μηχανήματα έχουν ψυχή, φωνή, ακοή, συναισθήματα.

«Το βλέπετε το άλλο PC της συναδέλφου; Είναι χαλασμένο και κανείς δεν ξέρει αν θα το φτιάξουν…», πρόσθεσε η φίλεργος υπάλληλος, που ούτε καν θέλει να σκέφτεται ότι θα την εγκαταλείψει ο καθημερινός της σύντροφος.

Τα σχετικά πρόσφατα λόγια του νέου διοικητή του ΕΦΚΑ, Χρήστου Χάλαρη, καθώς και του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Γιάννη Βρούτση ότι το 2020 όλα τα ταμεία θα μπουν στη νέα ψηφιακή εποχή, τα ακούει βερεσέ. Και δεν είναι η μόνη… Και δεν είναι οι μόνοι κυβερνώντες που έχουν εκστομίσει διαβεβαιώσεις και λόγια του αέρα.

Τα μηχανήματα και οι υπάλληλοι γερνούν, τα κυβερνητικά στελέχη παραμένουν αγέρωχα μπροστά στο ψέμα τους… Θωρούν την πραγματικότητα και την προσπερνούν σαν να μην τρέχει τίποτα...