Εθνική ομάδα: Η συνταγή μιας μπασκετικής τραγωδίας

Το Μουντομπάσκετ των …μπαρουτοκαπνισμένων «βετεράνων» σε πλήρη εξέλιξη. Πριν από λίγες ημέρες ο 39χρονος Σκόλα έκανε πάρτι οδηγώντας τους «γκαούτσος» σε σημαντική νίκη απέναντι στη μαχητική Νιγηρία. Ο 39χρονος Άλεξ Γκαρσία «οργίασε» στη πρώτη νίκη της Βραζιλίας επί της Νέας Ζηλανδίας. Ο 36χρονος Βαρεχάο έκανε τα …δικά του απέναντι στην Εθνική μας που πλέον βρίσκεται στριμωγμένη στα σχοινιά.

Πέτροβιτς, η …«αλεπού»

Ο «πανούργος» Αλεξάντερ Πέτροβιτς το περίμενε πολύ αυτό το ματς. «Δεν θα επικεντρωθούμε καθόλου στον Αντετοκούνμπο», έλεγε παραμονές του αγώνα και στην πραγματικότητα επικέντρωσε σε αυτόν όλο τον σχεδιασμό του. Έκλεισε διαδρόμους, έβαλε τον κοντύτερο Γκαρσία  για να κερδίσει ταχύτητα να εμποδίσει τους διασκελισμούς του Γιάννη και ρίσκαρε αφήνοντας τα σουτ της ελληνικής ομάδας. Στο πρώτο ημίχρονο η άμυνα της «σελεσάο» το πλήρωσε βλέποντας την Εθνική μας να εκτελεί με ποσοστό 54% από το τρίποντο. Ο Πέτροβιτς αποφάσισε να ζήσει και να …πεθάνει με το πλάνο του εμμένοντας στην απόφαση να «ταμπουρώσει» την ομάδα του κάτω από το τρίποντο πιέζοντας σκληρά, στο όριο του φάουλ κάθε φορά που (κυρίως) ο Γιάννης επιχειρούσε να «σπάσει» τη γραμμή. 

Η team USA, το επιθετικό ριμπάουντ και η Ελλάδα

Τα σουτ δεν μπήκαν για την Ελλάδα στο β' ημίχρονο και σύντομα το άγχος κυρίευσε άπαντες στη Νανζίνγκ. Σε μια άλλη πόλη της Κίνας, στη Σανγκάη (5ος όμιλος) μια άλλη ομάδα, η ομάδα των ΗΠΑ εμφανίσθηκε εξίσου νευρική και άστοχη στο ματς με την Τουρκία. Τα ποσοστά της σε δίποντα και τρίποντα στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα κυμαίνονταν στο 30%. Είχε όμως ένα στοιχείο που τη διατήρησε στην επαφή με το σκορ και στο τέλος της έδωσε και τη νίκη. Κι αυτό ήταν το επιθετικό ριμπάουντ.

Για την ελληνική ομάδα το επιθετικό ριμπάουντ έφτασε να αποτελεί σχεδόν λέξη άγνωστη, πολυτέλεια. Η απουσία του όμως στερεί (ειδικά σε μέρες που δεν  μπαίνει τίποτα, όπως συνέβη στο β' ημίχρονο με τη Βραζιλία) τη δυνατότητα ανανέωσης μιας επίθεσης. Τι θέλαμε για τη νίκη; Μια επίθεση παραπάνω.  Ενδεχομένως η χρησιμοποίηση του Θανάση Αντετοκούνμπο σε αυτό τον τομέα θα μπορούσε να προσφέρει λύσεις…

Σπασμένη... λόγχη

Συμπέρασμα; Γρήγορα δεν μπορέσαμε να παίξουμε, παιχνίδι στο «λόου ποστ» δεν είχαμε, ευστοχία στο μακρινό σουτ όταν χρειαστήκαμε δεν είχαμε, επιθετικό ριμπάουντ δεν διαθέταμε. Αν σε όλα αυτά προσθέσεις την αμυντική αδράνεια η οποία έκανε «ήρωα» τον ανέκαθεν εξαιρετικό Βαρεχάο, φτιάχνεις την ιδανική συνταγή μιας «ελληνικής τραγωδίας». Κακή ήττα από όλες τις απόψεις, η οποία δυσκολεύει την επίτευξη του στόχου της οχτάδας.

Και τώρα μπαίνει το κομμάτι της διαχείρισης. Κάποια στιγμή η κρίση θα μας χτυπούσε τη πόρτα όμως η αλήθεια είναι πώς το περιμέναμε για αργότερα. Η αντίδραση πρέπει να βγει στο ματς με τη Νέα Ζηλανδία γιατί είναι ένας πρόωρος τελικός στον οποίο πολύ απλά παίζουμε την ύπαρξη μας, την πρόκριση στην επόμενη φάση. Σπασμένη... λόγχη δεν σημαίνει απαραίτητα και σπασμένο ηθικό. Πιστεύουμε θα αποδειχθεί.

Δεν θα μπω στον πειρασμό να αναπαράγω χαζομάρες που κυκλοφορούν στα social media τις τελευταίες ώρες για την Εθνική, τον Γιάννη, τον προπονητή… Χρόνια τώρα η ίδια ιστορία. «Έκτακτα δικαστήρια» με την πρώτη στραβή, αποθέωση και απώλεια του μέτρου στην πρώτη νίκη. Λίγη υπομονή όμως, έχουμε καιρό για αυτά.  Τώρα προέχει ο τελικός με τη Νέα Ζηλανδία.